Ebû Nuaym‘dan :
Abdullah b, Mes‘ûd radıyallâhu anh yerinde oturmakta iken :
— “Hem dünya, hem de âhiret için çalışmayan adamdan hoşlanmam.
İçinizde sabaha kadar leş gibi yerinden kımıldamayan ve sabah olunca da ateş böceği gibi oradan oraya sıçrayan kimseyi görmeyeyim.
Dünyanın durusu gitmiş bulanığı kalmıştır. Ölüm, müslüman kişi için hediyedir.
Hiç kimsenin hoşlanmadığı ölüm ile fakirlik ne güzel şeylerdir. Allah‘a yemin ederim ki, zenginlikle fakirlik ikisi de birer nimettirler. Ben hangisiyle imtihan edilsem umursamam. Zenginlikte muhtaçlara yardım, fakirlikte de sabır meziyeti vardır.
Kul, îmânın tepesine çıkmadıkça îmânın hakikatine ulaşamaz. Müslüman; fakirliği zenginlikten, alçalmayı yükselmekten üstün görmedikçe ve kendisini öven kimseyle yeren kimseyi bir tutmadıkça îmânın zirvesine çıkamaz,“ demiştir.
Abdullah b. Mes‘ûd‘un talebeleri onun bu sözünü :
«Helâl yoldan kazandığı fakirliği, haramla kazandığı zenginliğe ve Allah‘a itaat ederken alçalmayı, Allah‘a isyan etmekle yükselmeye tercih etmedikçe ve hak yolunda kendisini övenlerle yerenleri bir tutmadıkça îmânın zirvesine çıkamaz,» şeklinde yorumlamışlardır.»
---------------------------------------------------------------------
Ebû Nuaym‘dan :
«Abdullah b. Mes‘ûd radıyallâhu anh bir konuşmasında :
— “Kendisinden başka ilâh bulunmayan Allah‘a yemin ederim ki, müslüman olarak sabahlayıp akşamlayan kula, dünyânın musibetleri zarar vermez,“ demiştir.»
---------------------------------------------------------------------
Abdurrahman b. Huceyre, babasından :
«Abdullah b. Mes‘ûd radıyallâhu anh, her oturuşunda :
— “Siz gece ile gündüzün geçiş yolusunuz. Ömrünüz her gün biraz daha azalmakta ve işlediğiniz her şey amel defterinize yazılmaktadır. Ölüm de kimseye haber vermeden gelmektedir. Kim ne ekerse onu biçer. İyilik eken kimse, sevinç ve neş‘e, kötülük eken kimse de pişmanlık ve üzüntü biçecektir. Hiç kimse ektiğinden başka bir ürün kaldıramaz. Ne ağır hareketli olan kimse nasibini yitirir, ne de fazla çaba gösteren kimse nasibinden fazlasını elde edebilir. Kime bir hayır verilirse, o hayrı ona Allah Taâlâ vermiştir. Ve kim bir kötülükten korunursa, onu Allah Taâlâ korumuştur. Takva sahihleri, insanların ölüleridir. Fıkıh âlimleri de halka önderdirler. Onlarla oturup kalkmak, kişiye mânevi kazanç sağlar,“ derdi.»
---------------------------------------------------------------------
Ebû Nuaym‘dan ;
«Abdullah b. Mes‘ûd radıyallâhu anh, konuşmasında :
— “Hepiniz misafirsiniz, elinizdeki dünya malı da emânettir. Misafir, elbette bir gün gidecek ve emânet sahibine verilecektir,“ diyordu.»
Abdurrahman b. Abdullah b. Mes‘ûd‘dan : «Bir adam gelip babama :
— Ey Ebû Abdirrahman! Bana toplu ve faydalı bir öğütte bulun, dedi.
Babam :
— Allah‘a kulluk et ve ona şerik koşma. Kur‘ân nereye giderse onun beraberinde bulun. Kim sana hak‘kı getirirse, o kimse senden uzak ve sevmediğin bir kimse bile olsa, kabul et. Kim de sana bâtılı getirirse, o kimse senin sevdiğin bir yakının da olsa, o bâtılı ona geri çevir, dedi.»
HAYATÜ‘S SAHABE
Abdullah b, Mes‘ûd radıyallâhu anh yerinde oturmakta iken :
— “Hem dünya, hem de âhiret için çalışmayan adamdan hoşlanmam.
İçinizde sabaha kadar leş gibi yerinden kımıldamayan ve sabah olunca da ateş böceği gibi oradan oraya sıçrayan kimseyi görmeyeyim.
Dünyanın durusu gitmiş bulanığı kalmıştır. Ölüm, müslüman kişi için hediyedir.
Hiç kimsenin hoşlanmadığı ölüm ile fakirlik ne güzel şeylerdir. Allah‘a yemin ederim ki, zenginlikle fakirlik ikisi de birer nimettirler. Ben hangisiyle imtihan edilsem umursamam. Zenginlikte muhtaçlara yardım, fakirlikte de sabır meziyeti vardır.
Kul, îmânın tepesine çıkmadıkça îmânın hakikatine ulaşamaz. Müslüman; fakirliği zenginlikten, alçalmayı yükselmekten üstün görmedikçe ve kendisini öven kimseyle yeren kimseyi bir tutmadıkça îmânın zirvesine çıkamaz,“ demiştir.
Abdullah b. Mes‘ûd‘un talebeleri onun bu sözünü :
«Helâl yoldan kazandığı fakirliği, haramla kazandığı zenginliğe ve Allah‘a itaat ederken alçalmayı, Allah‘a isyan etmekle yükselmeye tercih etmedikçe ve hak yolunda kendisini övenlerle yerenleri bir tutmadıkça îmânın zirvesine çıkamaz,» şeklinde yorumlamışlardır.»
---------------------------------------------------------------------
Ebû Nuaym‘dan :
«Abdullah b. Mes‘ûd radıyallâhu anh bir konuşmasında :
— “Kendisinden başka ilâh bulunmayan Allah‘a yemin ederim ki, müslüman olarak sabahlayıp akşamlayan kula, dünyânın musibetleri zarar vermez,“ demiştir.»
---------------------------------------------------------------------
Abdurrahman b. Huceyre, babasından :
«Abdullah b. Mes‘ûd radıyallâhu anh, her oturuşunda :
— “Siz gece ile gündüzün geçiş yolusunuz. Ömrünüz her gün biraz daha azalmakta ve işlediğiniz her şey amel defterinize yazılmaktadır. Ölüm de kimseye haber vermeden gelmektedir. Kim ne ekerse onu biçer. İyilik eken kimse, sevinç ve neş‘e, kötülük eken kimse de pişmanlık ve üzüntü biçecektir. Hiç kimse ektiğinden başka bir ürün kaldıramaz. Ne ağır hareketli olan kimse nasibini yitirir, ne de fazla çaba gösteren kimse nasibinden fazlasını elde edebilir. Kime bir hayır verilirse, o hayrı ona Allah Taâlâ vermiştir. Ve kim bir kötülükten korunursa, onu Allah Taâlâ korumuştur. Takva sahihleri, insanların ölüleridir. Fıkıh âlimleri de halka önderdirler. Onlarla oturup kalkmak, kişiye mânevi kazanç sağlar,“ derdi.»
---------------------------------------------------------------------
Ebû Nuaym‘dan ;
«Abdullah b. Mes‘ûd radıyallâhu anh, konuşmasında :
— “Hepiniz misafirsiniz, elinizdeki dünya malı da emânettir. Misafir, elbette bir gün gidecek ve emânet sahibine verilecektir,“ diyordu.»
Abdurrahman b. Abdullah b. Mes‘ûd‘dan : «Bir adam gelip babama :
— Ey Ebû Abdirrahman! Bana toplu ve faydalı bir öğütte bulun, dedi.
Babam :
— Allah‘a kulluk et ve ona şerik koşma. Kur‘ân nereye giderse onun beraberinde bulun. Kim sana hak‘kı getirirse, o kimse senden uzak ve sevmediğin bir kimse bile olsa, kabul et. Kim de sana bâtılı getirirse, o kimse senin sevdiğin bir yakının da olsa, o bâtılı ona geri çevir, dedi.»
HAYATÜ‘S SAHABE