HZ. OSMAN r.a. BÖYLE SESLENDİ
Hz. Osman r.a., kendisini hilafetten uzaklaştırmak veya öldürmek kastıyla Mısır’dan birtakım isyancıların umre yapmak bahanesiyle Hicaz’a geldiğini haber almıştı. Bunun üzerine minbere çıktı ve ALLAH Tealâ’ya hamd ü sena, Rasul-i Ekrem s.a.v. Efendimiz’e salât u selamdan sonra bir hutbe irad etti. Durumu halka haber verdi ve şöyle dedi:
O isyancıların bütün çabası fitne ateşini tutuşturmaktır. Onlar benim ömrümü uzun buldular (beni bir an önce ortadan kaldırmak istiyorlar). Oysa ALLAH’a yemin ederim ki, ben onlardan ayrıldığım (ölüp de onları terk ettiğim) zaman, dökülen kanlar, açığa vurulan kin ve düşmanlıklar, İslâm ahkâmının değiştirilmesi gibi durumları gördükçe, yaşadığım her gün bir yıl gibi uzun olsaydı diye arzu edecekler.
Dışarıdan gelen isyancılar Medine’ye ulaştıktan sonraki ilk Cuma günü de minbere çıktı. ALLAH Tealâ’ya hamd ü sena, Rasul-i Ekrem s.a.v. Efendimiz’e salât u selamdan sonra isyancı Mısırlılar’a hitaben şunları söyledi:
Ey yabancılar!1 ALLAH’tan korkun! ALLAH’a yemin ederim ki, sizin, Hz. MUHAMMED s.a.v.’in diliyle lânetlenmiş kimseler olduğunuzu Medineliler gayet iyi biliyor.2 O halde yanlışları doğrularla temizleyin. Zira ALLAH azze ve celle, kötülüğü ancak iyilikle siler.
Bunun üzerine MUHAMMED b. Mesleme r.a. ayağa kalktı ve “Ben buna (yani Rasul-i Ekrem s.a.v. Efendimiz’in böyle buyurduğuna) şahitlik ederim.” dedi. İsyancılardan Hakîm b. Cebele onu tutup yerine oturttu. Arkasından, Zeyd b. Sâbit r.a. ayağa kalktı; bir başka isyancı da onu oturttu. Bunun üzerine bir kargaşa çıktı. Cemaat mescidin tabanına döşeli olan çakıl taşlarını birbirlerine ve minberdeki Hz. Osman r.a.’a atmaya başladılar. Hz. Osman bayıldı ve minberden düştü. Kendisini yüklenip evine götürdüler. Bu olaydan sonra Hz. Osman r.a., otuz gün daha mescitte halka namaz kıldırabildi. İsyancılar, bu sürenin sonunda mescide çıkmasına da mani oldular ve arkasından, bilinen üzücü olaylar yaşandı ve Hz. Osman r.a. şehit edildi.
et-Taberî, Târîhu’r-Rusul ve’l-Mulûk, 4/350; İbn Kesîr, el-Bidâye ve’n-Nihâye, 7/184; İbnu’l-Esîr, el-Kâmil fi’t-Târîh, 3/52-53.
1 Hz. Osman r.a.’ın burada kullandığı kelime “düşmanlar” anlamına da gelir.
2 Mısır’dan gelen isyancılar, A’ves, Zü’l-Merve ve Zû Huşub denilen mevkilerde konaklamışlardı. Temsilcilerini Hz. Ali r.a.’a gönderdiklerinde Hz. Ali, r.a. onlara şöyle dedi: “Salihler biliyor ki, A’ves, Zü’l-Merve ve Zû Huşub denilen mevkilerde konaklayacak olan askerler Rasulullah s.a.v.’in diliyle lânetlenmişlerdir. Geldiğiniz yere dönün!” (et-Taberî, Târîhu’r-Rusul ve’l-Mulûk, 4/350; İbn Kesîr el-Bidâye ve’n-Nihâye, 7/181) Hz. Osman r.a.’ın hutbede ifade ettiği husus, Hz. Ali r.a.’ın dile getirdiği bu rivayettir.
Hz. Osman r.a., kendisini hilafetten uzaklaştırmak veya öldürmek kastıyla Mısır’dan birtakım isyancıların umre yapmak bahanesiyle Hicaz’a geldiğini haber almıştı. Bunun üzerine minbere çıktı ve ALLAH Tealâ’ya hamd ü sena, Rasul-i Ekrem s.a.v. Efendimiz’e salât u selamdan sonra bir hutbe irad etti. Durumu halka haber verdi ve şöyle dedi:
O isyancıların bütün çabası fitne ateşini tutuşturmaktır. Onlar benim ömrümü uzun buldular (beni bir an önce ortadan kaldırmak istiyorlar). Oysa ALLAH’a yemin ederim ki, ben onlardan ayrıldığım (ölüp de onları terk ettiğim) zaman, dökülen kanlar, açığa vurulan kin ve düşmanlıklar, İslâm ahkâmının değiştirilmesi gibi durumları gördükçe, yaşadığım her gün bir yıl gibi uzun olsaydı diye arzu edecekler.
Dışarıdan gelen isyancılar Medine’ye ulaştıktan sonraki ilk Cuma günü de minbere çıktı. ALLAH Tealâ’ya hamd ü sena, Rasul-i Ekrem s.a.v. Efendimiz’e salât u selamdan sonra isyancı Mısırlılar’a hitaben şunları söyledi:
Ey yabancılar!1 ALLAH’tan korkun! ALLAH’a yemin ederim ki, sizin, Hz. MUHAMMED s.a.v.’in diliyle lânetlenmiş kimseler olduğunuzu Medineliler gayet iyi biliyor.2 O halde yanlışları doğrularla temizleyin. Zira ALLAH azze ve celle, kötülüğü ancak iyilikle siler.
Bunun üzerine MUHAMMED b. Mesleme r.a. ayağa kalktı ve “Ben buna (yani Rasul-i Ekrem s.a.v. Efendimiz’in böyle buyurduğuna) şahitlik ederim.” dedi. İsyancılardan Hakîm b. Cebele onu tutup yerine oturttu. Arkasından, Zeyd b. Sâbit r.a. ayağa kalktı; bir başka isyancı da onu oturttu. Bunun üzerine bir kargaşa çıktı. Cemaat mescidin tabanına döşeli olan çakıl taşlarını birbirlerine ve minberdeki Hz. Osman r.a.’a atmaya başladılar. Hz. Osman bayıldı ve minberden düştü. Kendisini yüklenip evine götürdüler. Bu olaydan sonra Hz. Osman r.a., otuz gün daha mescitte halka namaz kıldırabildi. İsyancılar, bu sürenin sonunda mescide çıkmasına da mani oldular ve arkasından, bilinen üzücü olaylar yaşandı ve Hz. Osman r.a. şehit edildi.
et-Taberî, Târîhu’r-Rusul ve’l-Mulûk, 4/350; İbn Kesîr, el-Bidâye ve’n-Nihâye, 7/184; İbnu’l-Esîr, el-Kâmil fi’t-Târîh, 3/52-53.
1 Hz. Osman r.a.’ın burada kullandığı kelime “düşmanlar” anlamına da gelir.
2 Mısır’dan gelen isyancılar, A’ves, Zü’l-Merve ve Zû Huşub denilen mevkilerde konaklamışlardı. Temsilcilerini Hz. Ali r.a.’a gönderdiklerinde Hz. Ali, r.a. onlara şöyle dedi: “Salihler biliyor ki, A’ves, Zü’l-Merve ve Zû Huşub denilen mevkilerde konaklayacak olan askerler Rasulullah s.a.v.’in diliyle lânetlenmişlerdir. Geldiğiniz yere dönün!” (et-Taberî, Târîhu’r-Rusul ve’l-Mulûk, 4/350; İbn Kesîr el-Bidâye ve’n-Nihâye, 7/181) Hz. Osman r.a.’ın hutbede ifade ettiği husus, Hz. Ali r.a.’ın dile getirdiği bu rivayettir.