Gerçekte o, sizin için apaçık bir düşmandır. (Bakara Suresi, 168)
Gerçek şu ki, şeytan sizin düşmanınızdır, öyleyse siz de onu düşman edinin (Fatır Suresi, 6)
Çünkü şeytan, insan için apaçık bir düşmandır. (Yusuf Suresi, 5)
O zaman katından bir güven olmak üzere sizi hafif bir uykuya daldırıyordu; sizi temizlemek, şeytanın pisliğini (verdiği vesveseyi) sizden gidermek, kalplerinizi birbirine bağlamak ve savaşta sebat ettirmek için üzerinize gökten bir su (yağmur) indiriyordu. (Enfal Suresi, 11)
Şeytan eğer ihtiyaç duyarsa salih bir kulu yolundan çevirmek için ALLAH (c.c) adına yemin bile eder. Bu kadarını bile yapar, yaptıda. Söylediklerinin doğruluğu konusunda ALLAH (c.c) şahit olarak gösterir, böyle davranmak onun için zor değildir, çünkü şeytan kovulmuştur. İlk atalarımızı (Havva anamız ve Adem Babamız) kandırmak için bu yola başvurmuştur. Şeytanın insan üzerinde zorla yaptırım gücü yoktur. Sadece insanları davet eder, yanlışa giden yolu gösterir. Bu davete uyan insanın ta kendisidir. Bu nedenle, Ademoğlu günahla meşgul olduğunda, bunun sorumluluğunu şeytana yüklememelidir. Şeytana uyan/uyduran nefistir. demek oluyor ki şeytanın pis işlerle uğraştığı ALLAH (c.c) tarafından bize bildirilmiştir. Pis işlerle uğraşanlar pisliktir. Şeytan kovulmuştur. Dışlanmıştır. ALLAHın (c.c) sevgisinden ve merhametinden uzaklaştırılmıştır. Ona belirli bir güne kadar süre verilmiştir. ALLAH (c.c) çok sabırlıdır ve gelecek gün gelip çattığında, insanlar ve şeytanlar huzuruna çıktığında din gününün tek sahibi olan ALLAHtır (c.c). Şeytan ALLAHın emrinden, itaattinden çıkmış saygısız ve itaatsiz bir yaratıktır. Sizce şeytan nasıl düşman edinilir. Onun içimizde yaşayan bir dostuna, bizim içimizde yaşayan bizimde ortak paydamız olan nefsimize dikkat etmeliyiz. Şeytan bizim düşmanımızdır ancak kendi içimizde bizimle birlikte yaşayan nefsimizde irademizle zincirlenmiştir. Şeytanın insanlara karşı zorlayıcı bir gücü yoktur ama nefsimize karşı zorlayıcı gücü vardır. Azgın nefisten ALLAHa (c.c) sığınırım. Kibir, kıskançlık ve öfke nefsimizin hoşuna gider ve bizi en güçlü bir şekilde kavrar. İşte bu güç insanın ALLAHa (c.c) olan yakınlığı, kendine olan yakınlığı ve nefsiyle olan yakınlığı ile ilgilidir. Bir insan ALLAHa (c.c) yakınlığı konusunda kendi ruhu bünyesinde irade gücü ile kararlı bir şekilde ise, nefsini ve imanını koruya bildiği sürece o insan selamettedir. Yaratıldığı günden itibaren huzuruna çıkacağı güne kadar olan zaman içerisinde yaşadıkları, yaptıkları hissettikleri tüm samimiyeti ile ALLAHın (c.c) huzuruna çıktığında ondan daha sevinçli bir insan yoktur. Sonsuza dek sürecek olan mutluluk zamanları için süresiz huzur için nefsimizin anlık kibir, öfke ve kıskançlıklarına (çekememe) mani olmalıyız. Kendimize en baştan kararlandırmalıyız. Yaşadığımız hayatın zorlukları ile karşılaştığımızda zayıf anlarımız elbette olacaktır. Mutlaka bir gün gelecek nefislerimize uyacağız ve günah işleyeceğiz. Kendimize ne kadar kararlı gibi görsek bile, karşımızda pislik, aşağılık, hilekar, nefsimizi kandırmak için her yolu deneyecek kadar hiçbir şeyden feda edinmekten kaçınmayan ahrette hiçbiryeşi olmayan bereketsiz, fakat dünya hayatında eline ruhsat verilmiş birçok donanıma ve özelliklere sahip şeytana dikkat edelim. Şeytana en çok acı veren ve zulüm eden insan davranışlarının bir tanesinin sadaka vermek olduğu şeytanın kendisi tarafından Peygamberimize (sav) ALLAHın (c.c) emriyle söyletilmiştir. Şeytanın bir gün Peygamberimiz tarafından(sav) kendisine sorulan tüm soruları doğru cevapladığını sadaka verme konusunun burada geçtiğini biliyoruz. Şeytandan korunmanın en kolay yolu, kuvvetli bir imandır. En başta ALLAH (c.c) tarafından korunacağına inanıp ALLAHa (c.c) sığınmaktır. Kendim bu yaşıma kadar Ayetel-Kürsi okudum. Şeytanın şerrinden ALLAHa (c.c) sığındım. Şeytanın en nefret ettiği insanda Velinimetimiz Efendimiz Peygamberimiz (sav) dir. (Allahümme Salli Ala Sayyidine Muhammed) Onun yaşayışını kendimize örnek alalım.
Gerçek şu ki, şeytan sizin düşmanınızdır, öyleyse siz de onu düşman edinin (Fatır Suresi, 6)
Çünkü şeytan, insan için apaçık bir düşmandır. (Yusuf Suresi, 5)
O zaman katından bir güven olmak üzere sizi hafif bir uykuya daldırıyordu; sizi temizlemek, şeytanın pisliğini (verdiği vesveseyi) sizden gidermek, kalplerinizi birbirine bağlamak ve savaşta sebat ettirmek için üzerinize gökten bir su (yağmur) indiriyordu. (Enfal Suresi, 11)
Şeytan eğer ihtiyaç duyarsa salih bir kulu yolundan çevirmek için ALLAH (c.c) adına yemin bile eder. Bu kadarını bile yapar, yaptıda. Söylediklerinin doğruluğu konusunda ALLAH (c.c) şahit olarak gösterir, böyle davranmak onun için zor değildir, çünkü şeytan kovulmuştur. İlk atalarımızı (Havva anamız ve Adem Babamız) kandırmak için bu yola başvurmuştur. Şeytanın insan üzerinde zorla yaptırım gücü yoktur. Sadece insanları davet eder, yanlışa giden yolu gösterir. Bu davete uyan insanın ta kendisidir. Bu nedenle, Ademoğlu günahla meşgul olduğunda, bunun sorumluluğunu şeytana yüklememelidir. Şeytana uyan/uyduran nefistir. demek oluyor ki şeytanın pis işlerle uğraştığı ALLAH (c.c) tarafından bize bildirilmiştir. Pis işlerle uğraşanlar pisliktir. Şeytan kovulmuştur. Dışlanmıştır. ALLAHın (c.c) sevgisinden ve merhametinden uzaklaştırılmıştır. Ona belirli bir güne kadar süre verilmiştir. ALLAH (c.c) çok sabırlıdır ve gelecek gün gelip çattığında, insanlar ve şeytanlar huzuruna çıktığında din gününün tek sahibi olan ALLAHtır (c.c). Şeytan ALLAHın emrinden, itaattinden çıkmış saygısız ve itaatsiz bir yaratıktır. Sizce şeytan nasıl düşman edinilir. Onun içimizde yaşayan bir dostuna, bizim içimizde yaşayan bizimde ortak paydamız olan nefsimize dikkat etmeliyiz. Şeytan bizim düşmanımızdır ancak kendi içimizde bizimle birlikte yaşayan nefsimizde irademizle zincirlenmiştir. Şeytanın insanlara karşı zorlayıcı bir gücü yoktur ama nefsimize karşı zorlayıcı gücü vardır. Azgın nefisten ALLAHa (c.c) sığınırım. Kibir, kıskançlık ve öfke nefsimizin hoşuna gider ve bizi en güçlü bir şekilde kavrar. İşte bu güç insanın ALLAHa (c.c) olan yakınlığı, kendine olan yakınlığı ve nefsiyle olan yakınlığı ile ilgilidir. Bir insan ALLAHa (c.c) yakınlığı konusunda kendi ruhu bünyesinde irade gücü ile kararlı bir şekilde ise, nefsini ve imanını koruya bildiği sürece o insan selamettedir. Yaratıldığı günden itibaren huzuruna çıkacağı güne kadar olan zaman içerisinde yaşadıkları, yaptıkları hissettikleri tüm samimiyeti ile ALLAHın (c.c) huzuruna çıktığında ondan daha sevinçli bir insan yoktur. Sonsuza dek sürecek olan mutluluk zamanları için süresiz huzur için nefsimizin anlık kibir, öfke ve kıskançlıklarına (çekememe) mani olmalıyız. Kendimize en baştan kararlandırmalıyız. Yaşadığımız hayatın zorlukları ile karşılaştığımızda zayıf anlarımız elbette olacaktır. Mutlaka bir gün gelecek nefislerimize uyacağız ve günah işleyeceğiz. Kendimize ne kadar kararlı gibi görsek bile, karşımızda pislik, aşağılık, hilekar, nefsimizi kandırmak için her yolu deneyecek kadar hiçbir şeyden feda edinmekten kaçınmayan ahrette hiçbiryeşi olmayan bereketsiz, fakat dünya hayatında eline ruhsat verilmiş birçok donanıma ve özelliklere sahip şeytana dikkat edelim. Şeytana en çok acı veren ve zulüm eden insan davranışlarının bir tanesinin sadaka vermek olduğu şeytanın kendisi tarafından Peygamberimize (sav) ALLAHın (c.c) emriyle söyletilmiştir. Şeytanın bir gün Peygamberimiz tarafından(sav) kendisine sorulan tüm soruları doğru cevapladığını sadaka verme konusunun burada geçtiğini biliyoruz. Şeytandan korunmanın en kolay yolu, kuvvetli bir imandır. En başta ALLAH (c.c) tarafından korunacağına inanıp ALLAHa (c.c) sığınmaktır. Kendim bu yaşıma kadar Ayetel-Kürsi okudum. Şeytanın şerrinden ALLAHa (c.c) sığındım. Şeytanın en nefret ettiği insanda Velinimetimiz Efendimiz Peygamberimiz (sav) dir. (Allahümme Salli Ala Sayyidine Muhammed) Onun yaşayışını kendimize örnek alalım.