Her Gün Bir Hadis-i Şerif

"Allah Resûlü, bir gün ashaba sordular:
- Gıybet nedir, biliyor musunuz?

Ashap:
- Allah ve Resûlü daha iyi bilir, dediler.

Allah Resûlü de:
- Kardeşinin (işittiğinde) hoşuna gitmeyecek şeylerle insanların yanında bahsini yapmandır.

Sahabilerden birisi:
- Dediğim o (nahoş) şeyler, kardeşimde varsa, ne buyurursunuz? dedi.

Allah Resûlü şu açıklamayı yaptılar:
- Söylediklerin eğer onda varsa, onu (sadece) gıybet etmiş olursun.
(Ama) eğer bahsettiklerin yoksa, (sadece gıybet günahıyla kalmazsın) ona iftira da etmiş olursun."
(Müslim)

"Sadakanın en faziletlisi, iki kişi arasını bulmaktır (düzeltmektir)." (Taberani, Bezzar)

---

"Allah Resûlü, Ebu Eyyûba:
- Ya Eba Eyyûb! Sana kazancı çok olan bir ticareti haber vereyim mi? diye sordu. Ebu Eyyûb:
- Buyur ya Resûlallah!dedi.
Resûlüllah da:
- İnsanların arası bozulduğu vakit, onların aralarını düzeltiver. Araları açılıp birbirinden uzaklaşanları da aralarını bulup birbirlerine yakınlaştır." buyurdu.
(Bezzar, Taberani)

Bu hadislerde, birbirinden küsmüş veya birbirine düşman hale gelmiş kimselerin, küslüklerini gidermenin, aralarındaki düşmanlıkları bitirip barıştırmanın ne kadar büyük bir iyilik olduğuna açıkça işaret edilmektedir.

Resûlüllah Efendimize, bir adam geldi ve şöyle dedi:

– Ben büyük bir günah işledim. Benim için (bu günahı affettirecek) bir tövbe (yolu) var mı?



Allah Resûlü, adama sordu:

– Annen var mı?

Adam:

– Hayır, yok, dedi.

Allah Resûlü, bunun üzerine:

– (Peki) teyzen var mı? diye sordu. Adam:

– Evet, var, dedi.

Allah Resûlü:

– (Git) Ona iyilik et, buyurdu.

(Tirmizi)

Anlaşılan o ki, işlenen günahları affettirmenin yollarından biri de, insanın annesi, babası, teyzesi, halası, dayısı, amcası gibi çok yakın akrabalarına el uzatması, onların sıkıntı ve ihtiyaçlarını gidermesidir

Mü'min, aynı yılan deliğinden iki defa sokulmaz. - iki defa aldatılmaz -
Ebu Davud, Edep 29

Kişi ile şirk ve küfür arasında, ancak namazın terki vardır.


Müslim, İman 134

Ebu Hureyre´den:

"Kamet getirildiğini işittiğinizde namaza yürüyün. Mescide koşarak değil, sükûnet ve vekar içinde gelin. Kavuştuğunuz rekatları cemaatle kılınız. Kaçırdığınız rekatları da kendi başınıza tamamlayın."

(Buhari/Ezan 23; Müslim/Mesacid 151; Ebu Davud/Salat 55; Tirmizi/Salat 244; Nesâi/İmamet 57)

Namaz, bir kulluk görevidir. Vekarla, sükunetle, huzur ve huşu içinde, ne yaptığının bilincinde olarak yerine getirilmelidir.

Telaşa, aceleye getirilmemelidir. Herşeyden önce, namaza başlamadan önce, ibadete konsantre olmak, havasına girmek gereklidir. Halbuki acele ve telaş, bu konsantreyi bozar.

İnsan namaza yetişme telaşına kapılmadan, yetiştiği yerden namaza başlar, kavuştuğu rekatları cemaatle birlikte kılar. Kaçırdığı rekatları da imam selam verdikten sonra kalkarak kendi başına tamamlar.

İbn-i Abbas anlatıyor:

"Hac mevsiminde arefe günü Allah Resûlü Arafat´tan yola çıkmıştı.
Arkasından birinin (hızlandırmak için) devesine şiddetle bağırıp dövdüğünü işitti. Bunun üzerine, elindeki kamçı ile işaret ederek:

- Ey insanlar!
Sessiz ve sakin olun.
Allah´ı razı edecek iyi bir davranış (ibadet), telaşla yapılmaz... buyurdu."

(Buhari/Hacc; Ebu Davud/Menasik; Nesai/Hac)

Bu hadiste de, Allah´ın rızasını kazandıracak amellerin ve ibadetlerin telaşsız ve gürültüsüz şekilde, sessizlik içinde, ibadet atmosferine girilerek yapılması gerektiğine işaret edilmektedir.

Bir gün Allah Resûlü, sahabileriyle birlikte mescidde oturuyordu. Birden 3 adam çıkageldi. İkisi Allah Resûlüne doğru yöneldi. Üçüncüsü ise geri dönüp gitti.

Hz. Peygambere yönelenler onun yanına varınca durdular. Birisi halkada boş bir yer gördü, oraya gidip oturdu. Öbürü ise, sahabilerin arkasında oturdu.

AllahResûlü sohbetini bitirdikten sonra, şöyle buyurdu:

- Size şu yeni gelen 3 kişi hakkında bilgi vereyim mi?

Onlardan biri Allah´a sığındı. Allah da ona oturacak bir yer lutfetti.

Ötekisi oturanlara sıkıntı vermekten utandı. Allah da ona bu hayasından dolayı mükafat verdi.

3.sü ise meclisten yüz çevirdi. Allah da ondan yüz çevirdi (rahmetini esirgedi)." (Buhari, Müslim)

443 - Ebu Hureyre (radiyallahu anh) anlatiyor:

Resulullah (aleyhissalatu vesselam) buyurdu ki: "Evlerinizi kabirlere cevirmeyin, icerisinde Bakara suresi okunan evden seytan kacar."

Muslim, Musafirin, 212, (780); Tirmizi, Sevabu'l-Kur'an 2, (2780).

Enes (R.A.)dan;

Resulullah (sav) buyurdular ki:

"Öğleden evvel veya öğleden sonra bir kerecik Allah yolunda yola çıkış, dünya ve içindeki her şeyden daha hayırlıdır."

Kaynak: Buhari, Cihad 5, 6, 73, Rikak 2, 51; Müslim, İmaret 112-115, (1880);
Tirmizi, Fedailu'l-Cihad 17, (1648, 1649, 1651); Nesai, Cihad 11, 12, (6,15);
İbnu Mace, Cihad 2, (2755-2757)