Blue
Red
Green
Orange
Voilet
Slate
Dark
Çok eski bir web tarayıcısı kullanıyorsunuz. Bu veya diğer siteleri görüntülemekte sorunlar yaşayabilirsiniz..
Tarayıcınızı güncellemeli veya alternatif bir tarayıcı kullanmalısınız.
Tarayıcınızı güncellemeli veya alternatif bir tarayıcı kullanmalısınız.
Memleket Siirleri
- Konbuyu başlatan balkocha
- Başlangıç tarihi
Memleket isterim
Gök mavi, dal yeşil, tarla sarı olsun;
Kuşların çiçeklerin diyarı olsun.
Memleket isterim
Ne başta dert ne gönülde hasret olsun;
Kardeş kavgasına bir nihayet olsun.
Memleket isterim
Ne zengin fakir ne sen ben farkı olsun;
Kış günü herkesin evi barkı olsun.
Memleket isterim
Yaşamak, sevmek gibi gönülden olsun;
Olursa bir şikayet ölümden olsun.
CAHIT SITKI
Gök mavi, dal yeşil, tarla sarı olsun;
Kuşların çiçeklerin diyarı olsun.
Memleket isterim
Ne başta dert ne gönülde hasret olsun;
Kardeş kavgasına bir nihayet olsun.
Memleket isterim
Ne zengin fakir ne sen ben farkı olsun;
Kış günü herkesin evi barkı olsun.
Memleket isterim
Yaşamak, sevmek gibi gönülden olsun;
Olursa bir şikayet ölümden olsun.
CAHIT SITKI
Sıradağlar gibi duranlarındır,
Bir tarih boyunca onun uğrunda
Kendini tarihe verenlerindir.
Tutuşup kül olan ocaklarından,
Şahlanıp köpüren ırmaklarından,
Hudutta gaza bayraklarından
Alnına ışıklar vuranlarındır.
Ardına bakmadan yollara düşen,
Şimşek gibi çakan, sel gibi coşan,
Huduttan hududa yol bulup koşan,
Cepheden cepheyi soranlarındır.
İleri atılıp sellercesine
Göğsünden vurulup tam ercesine,
Bir gül bahçesine girercesine
Şu kara toprağa girenlerindir.
Tarihin dilinden düşmez bu destan,
Nehirler gazidir, dağlar kahraman,
Her taşı yakut olan bu vatan
Can verme sırrına erenlerindir.
Gökyay'ım ne yazsan ziyade değil,
Bu sevgi bir kuru ifade değil,
Sencileyin hasmı rüyada değil,
Topun namlusundan görenlerindir.
Bu vatan bizimdir bizim kalacak.
Bu vatan toprağın kara bağrında
Bir tarih boyunca onun uğrunda
Kendini tarihe verenlerindir.
Tutuşup kül olan ocaklarından,
Şahlanıp köpüren ırmaklarından,
Hudutta gaza bayraklarından
Alnına ışıklar vuranlarındır.
Ardına bakmadan yollara düşen,
Şimşek gibi çakan, sel gibi coşan,
Huduttan hududa yol bulup koşan,
Cepheden cepheyi soranlarındır.
İleri atılıp sellercesine
Göğsünden vurulup tam ercesine,
Bir gül bahçesine girercesine
Şu kara toprağa girenlerindir.
Tarihin dilinden düşmez bu destan,
Nehirler gazidir, dağlar kahraman,
Her taşı yakut olan bu vatan
Can verme sırrına erenlerindir.
Gökyay'ım ne yazsan ziyade değil,
Bu sevgi bir kuru ifade değil,
Sencileyin hasmı rüyada değil,
Topun namlusundan görenlerindir.
Bu vatan bizimdir bizim kalacak.
Bu vatan toprağın kara bağrında
............................
...........................
Öteden saikalar parçalıyor afakı;Beriden zelzeleler kaldırıyor amakı;Bomba şimşekleri beyninden inip her siperin;Sönüyor göğsünün üstünde o aslan neferin.Yerin altında cehennem gibi binlerce lağam,Atılan her lağımın yaktığı: Yüzlerce adam.Ölüm indirmede gökler, ölü püskürtme de yerO ne müthiş tipidir: Savrulur enkaaz-ı beşer...Kafa, göz, gövde, bacak, kol, çene, parmak, el, ayak,Boşanır sırtlara, vadilere, sağnak sağnak.Saçıyor zırha bürünmüş de namerd eller,Yıldırım yaylımı tufanlar, alevden seller.Veriyor yangını, durmuş da açık sinelere,Sürü halinde gezerken sayısız tayyare.Top tüfekten daha sık, gülle yağan mermiler...Kahraman orduyu seyret ki bu tehdide güler!Ne çelik tabyalar ister, ne siner hasmından;Alınır kala mı göğsündeki kat kat iman?Hangi kuvvet onu, başa, edecek kahrına ram?Çünkü tesis-i ilahi o metin istihkam.Sarılır, indirilir mevki-i müstahkemler,Beşerin azmini tevkif edemez sun-i beşer;Bir göğüslerse Hudanın edebi serhaddi;O benim sun-i bediim, onu çiğnetme dedi.Asımın nesli... diyordum ya... nesilmiş gerçek:İşte çiğnetmedi namusunu, çiğnetmeyecek.Şuheda gövdesi, bir baksana, dağlar, taşlar...O, rukü olmasa, dünyaya eğilmez başlar,Vurulup tertemiz alnından, uzanmış yatıyor,Bir hilal uğruna, ya Rab, ne güneşler batıyor!Ey, bu topraklar için toprağa düşmüş, asker!Gökten ecdad inerek öpse o pak alnı değer.Ne büyüksün ki, kanın kurtarıyor Tevhidi...Bedrin aslanları ancak, bu kadar şanlı idi.Sana dar gelmeyecek makberi kimler kazsın?Gömelim gel seni tarihedesem, sığmazsın.Herc ü merc ettiğin edvara da yetmez o kitab...Seni ancak ebediyetler eder istiab.Bu, taşındır diyerek Kabeyi diksem başına;Ruhumun vayhini duysam da geçirsem taşına;Sonra gök kubbeyi alsam da, rida namıyle;Kanayan lahdine çeksem bütün ecramıyle;Mor bulutlarla açık türbene çatsam da tavan;Yedi kandilli Süreyyayı uzatsan oradan;Sen bu avizenin altında, bürünmüş kanına;Uzanırken, gece mehtabı getirsem yanına,Türbedarın gibi ta fecre kadar bekletsem;Gündüzün fecr ile avizeni lebriz etsem;Tüllenen mağribi, akşamları sarsam yarana...Yine bir şey yapabildim diyemem hatırına.Sen ki, son ehl-i salibin kırarak savletini,Şarkın en sevgili sultanını Salahaddini,Kılıç Arslan gibi iclaline ettin hayran...Sen ki, İslamı kuşatmış, boğuyorken hüsran,O demir çemberi göğsünde kırıp parçaladın;Sen ki, ruhunla beraber gezer ecramı adın;Sen ki, asara gömülsen taşacaksın... Heyhat,Sana gelmez bu ufukalar, seni almaz bu cihat...Ey şehid oğlu şehid, isteme benden makber,Sana ağuşunu açmış duruyor Peygamber. MEHMET AKİF ERSOY
...........................
Öteden saikalar parçalıyor afakı;Beriden zelzeleler kaldırıyor amakı;Bomba şimşekleri beyninden inip her siperin;Sönüyor göğsünün üstünde o aslan neferin.Yerin altında cehennem gibi binlerce lağam,Atılan her lağımın yaktığı: Yüzlerce adam.Ölüm indirmede gökler, ölü püskürtme de yerO ne müthiş tipidir: Savrulur enkaaz-ı beşer...Kafa, göz, gövde, bacak, kol, çene, parmak, el, ayak,Boşanır sırtlara, vadilere, sağnak sağnak.Saçıyor zırha bürünmüş de namerd eller,Yıldırım yaylımı tufanlar, alevden seller.Veriyor yangını, durmuş da açık sinelere,Sürü halinde gezerken sayısız tayyare.Top tüfekten daha sık, gülle yağan mermiler...Kahraman orduyu seyret ki bu tehdide güler!Ne çelik tabyalar ister, ne siner hasmından;Alınır kala mı göğsündeki kat kat iman?Hangi kuvvet onu, başa, edecek kahrına ram?Çünkü tesis-i ilahi o metin istihkam.Sarılır, indirilir mevki-i müstahkemler,Beşerin azmini tevkif edemez sun-i beşer;Bir göğüslerse Hudanın edebi serhaddi;O benim sun-i bediim, onu çiğnetme dedi.Asımın nesli... diyordum ya... nesilmiş gerçek:İşte çiğnetmedi namusunu, çiğnetmeyecek.Şuheda gövdesi, bir baksana, dağlar, taşlar...O, rukü olmasa, dünyaya eğilmez başlar,Vurulup tertemiz alnından, uzanmış yatıyor,Bir hilal uğruna, ya Rab, ne güneşler batıyor!Ey, bu topraklar için toprağa düşmüş, asker!Gökten ecdad inerek öpse o pak alnı değer.Ne büyüksün ki, kanın kurtarıyor Tevhidi...Bedrin aslanları ancak, bu kadar şanlı idi.Sana dar gelmeyecek makberi kimler kazsın?Gömelim gel seni tarihedesem, sığmazsın.Herc ü merc ettiğin edvara da yetmez o kitab...Seni ancak ebediyetler eder istiab.Bu, taşındır diyerek Kabeyi diksem başına;Ruhumun vayhini duysam da geçirsem taşına;Sonra gök kubbeyi alsam da, rida namıyle;Kanayan lahdine çeksem bütün ecramıyle;Mor bulutlarla açık türbene çatsam da tavan;Yedi kandilli Süreyyayı uzatsan oradan;Sen bu avizenin altında, bürünmüş kanına;Uzanırken, gece mehtabı getirsem yanına,Türbedarın gibi ta fecre kadar bekletsem;Gündüzün fecr ile avizeni lebriz etsem;Tüllenen mağribi, akşamları sarsam yarana...Yine bir şey yapabildim diyemem hatırına.Sen ki, son ehl-i salibin kırarak savletini,Şarkın en sevgili sultanını Salahaddini,Kılıç Arslan gibi iclaline ettin hayran...Sen ki, İslamı kuşatmış, boğuyorken hüsran,O demir çemberi göğsünde kırıp parçaladın;Sen ki, ruhunla beraber gezer ecramı adın;Sen ki, asara gömülsen taşacaksın... Heyhat,Sana gelmez bu ufukalar, seni almaz bu cihat...Ey şehid oğlu şehid, isteme benden makber,Sana ağuşunu açmış duruyor Peygamber. MEHMET AKİF ERSOY