SEYYİD KUTUB İSLAMİ RADİKALİZMİN MENŞE-İ OLARAK TANINAN BİRİSİ,TABİ ONUN İÇ DÜNYASINA GİREMEMİŞ KİŞİLER İÇİN BÖYLE...
AŞAĞIDAKİ YAZI MERHUM ŞEHİD SEYYİD KUTUBUN KARDEŞİ EMİNEYE MEKTUBUNDAN ALINTIDIR;
İnsanların özündeki iyilik tarafına yöneldiğimizde, ilk bakışta birçok gözün fark etmediği ne çok hayırlar görürüz!
Ben bunu denedim. Bir çok kişi üzerinde denedim. Hatta ilk bakışta çirkef veya bilinçten yoksun gibi görünen nice insanı bu açıdan tecrübe ettim…
Hatalarına, ahmaklıklarına azıcık şefkatle yaklaşmak, onlara karşı biraz sevgi-ama gerçek sevgi-biraz ilgi göstermek, sıkıntılarını samimiyetle paylaşmaya çalışmak… İçlerindeki hayır kaynağının nasıl açıldığını, kendinden sunduğun azıcık samimiyete mukabil bütün sevgilerini, güvenlerini nasıl bir içtenlikle sunduklarını görürsün. Doğrulukla, içtenlikle, ihlâsla verdiğini karşılıksız bırakmazlar. Kötülük, kimi zaman düşündüğümüz boyutta insanların içinde köklü, kalıcı bir olgu değildir. Kötülük, hayatta kalma mücadelesi verirken insanların, arkasında iyiliklerini gizledikleri sertçe bir kabuktan öte bir şey değildir. Kendilerini güvende hissettikleri, karşılarındakine güvendikleri zaman, iştah çekici o tatlı meyveyi örten sert kabuk kırılıverir. Bu tatlı meyve, insanlara güven veren, sevgisinin içtenliğine güvenmelerini sağlayan, mücadelelerini ve acılarını gerçek bir şefkatle dikkate alan, hatalarına ve hatta ahmaklıklarına hoş görüyle yaklaşan kimselere açılır. İlk bakışta biraz geniş yüreklilik, bütün bunların gerçekleşmesinin en güçlü garantisidir. Beklentilerin ötesinde sonuçlar almak işten bile değildir. Ben bunu denedim. Kendimde denedim. Düşlerin, vehimlerin gerçek dışı boşluğunda kanatlanıp uçuşan soyut kelimeler olarak söylemiyorum…!
Sevgi, şefkat ve iyilik tohumları içimizde gelişmeye başladığı zaman kendimizi bir çok ağırlıktan, zorluklardan, meşakkatlerden kurtarmış oluruz!... Başkalarına yaltaklanmaya ihtiyaç duymayız, dolayısıyla onlara övgümüzü sunarken samimi ve doğru oluruz. O zaman onların içlerindeki hayır hazinelerini keşfeder, güzel meziyetleriyle karşılaşırız; onları överken de doğru söylemiş oluruz. Her insanda güzel bir sözü hakeden hayırlı bir yön ya da güzel bir meziyet mutlaka vardır. Ama biz bunu, ancak içimizde sevgi tohumu geliştiği zaman görebiliriz.
Aynı şekilde kendimizi onlardan sıkılma yükünün altına sokma zorunluluğundan da kurtarmış oluruz, böyle bir şeye ihtiyacımız olmaz. Hatta onların hatalarına ve ahmaklıklarına karşı sabretme yükünün altına girmeye bile ihtiyacımız olmaz. Çünkü onların zaaf ve noksanlıklarına şefkatle yaklaşacak, içimizde şefkat tohumu geliştiği zaman onların kusurlarını görmek için tecessüs yapmayacağız! Doğal olarak kendimizi, onlara kin besleme yükünden ya da onlardan sakınma külfetinden de kurtarmış oluruz. İyilik tohumu içimizde yeterince gelişmediği zaman, başkalarına karşı kin besleriz. İyiliğe yönelik güven duygumuz eksik kaldığı durumlarda onlardan korkarız çünkü.
İçimizde sevgi, şefkat ve iyilik tohumu geliştiği zaman başkalarına şefkatimizi, sevgimizi ve güvenimizi sunarken kendimize ne çok huzur, rahat ve mutluluk bahşetmiş oluruz bir bilsen
İSTİKBAL İSLAMINDIR..!
AŞAĞIDAKİ YAZI MERHUM ŞEHİD SEYYİD KUTUBUN KARDEŞİ EMİNEYE MEKTUBUNDAN ALINTIDIR;
İnsanların özündeki iyilik tarafına yöneldiğimizde, ilk bakışta birçok gözün fark etmediği ne çok hayırlar görürüz!
Ben bunu denedim. Bir çok kişi üzerinde denedim. Hatta ilk bakışta çirkef veya bilinçten yoksun gibi görünen nice insanı bu açıdan tecrübe ettim…
Hatalarına, ahmaklıklarına azıcık şefkatle yaklaşmak, onlara karşı biraz sevgi-ama gerçek sevgi-biraz ilgi göstermek, sıkıntılarını samimiyetle paylaşmaya çalışmak… İçlerindeki hayır kaynağının nasıl açıldığını, kendinden sunduğun azıcık samimiyete mukabil bütün sevgilerini, güvenlerini nasıl bir içtenlikle sunduklarını görürsün. Doğrulukla, içtenlikle, ihlâsla verdiğini karşılıksız bırakmazlar. Kötülük, kimi zaman düşündüğümüz boyutta insanların içinde köklü, kalıcı bir olgu değildir. Kötülük, hayatta kalma mücadelesi verirken insanların, arkasında iyiliklerini gizledikleri sertçe bir kabuktan öte bir şey değildir. Kendilerini güvende hissettikleri, karşılarındakine güvendikleri zaman, iştah çekici o tatlı meyveyi örten sert kabuk kırılıverir. Bu tatlı meyve, insanlara güven veren, sevgisinin içtenliğine güvenmelerini sağlayan, mücadelelerini ve acılarını gerçek bir şefkatle dikkate alan, hatalarına ve hatta ahmaklıklarına hoş görüyle yaklaşan kimselere açılır. İlk bakışta biraz geniş yüreklilik, bütün bunların gerçekleşmesinin en güçlü garantisidir. Beklentilerin ötesinde sonuçlar almak işten bile değildir. Ben bunu denedim. Kendimde denedim. Düşlerin, vehimlerin gerçek dışı boşluğunda kanatlanıp uçuşan soyut kelimeler olarak söylemiyorum…!
Sevgi, şefkat ve iyilik tohumları içimizde gelişmeye başladığı zaman kendimizi bir çok ağırlıktan, zorluklardan, meşakkatlerden kurtarmış oluruz!... Başkalarına yaltaklanmaya ihtiyaç duymayız, dolayısıyla onlara övgümüzü sunarken samimi ve doğru oluruz. O zaman onların içlerindeki hayır hazinelerini keşfeder, güzel meziyetleriyle karşılaşırız; onları överken de doğru söylemiş oluruz. Her insanda güzel bir sözü hakeden hayırlı bir yön ya da güzel bir meziyet mutlaka vardır. Ama biz bunu, ancak içimizde sevgi tohumu geliştiği zaman görebiliriz.
Aynı şekilde kendimizi onlardan sıkılma yükünün altına sokma zorunluluğundan da kurtarmış oluruz, böyle bir şeye ihtiyacımız olmaz. Hatta onların hatalarına ve ahmaklıklarına karşı sabretme yükünün altına girmeye bile ihtiyacımız olmaz. Çünkü onların zaaf ve noksanlıklarına şefkatle yaklaşacak, içimizde şefkat tohumu geliştiği zaman onların kusurlarını görmek için tecessüs yapmayacağız! Doğal olarak kendimizi, onlara kin besleme yükünden ya da onlardan sakınma külfetinden de kurtarmış oluruz. İyilik tohumu içimizde yeterince gelişmediği zaman, başkalarına karşı kin besleriz. İyiliğe yönelik güven duygumuz eksik kaldığı durumlarda onlardan korkarız çünkü.
İçimizde sevgi, şefkat ve iyilik tohumu geliştiği zaman başkalarına şefkatimizi, sevgimizi ve güvenimizi sunarken kendimize ne çok huzur, rahat ve mutluluk bahşetmiş oluruz bir bilsen
İSTİKBAL İSLAMINDIR..!