Neler yeni
Blue
Red
Green
Orange
Voilet
Slate
Dark

Tefsir

bekir

sadece bir kul
Yönetici
Katılım
10 Eyl 2007
Mesajlar
8,132
Tepkime puanı
5,971
Puanları
113
Konum
Daðlardan, yaylalardan
Bir şeyi iyice açıklamak, keşfetmek anlamında "el-Fesr" masdarından tef'il babında bir kelime. Istılâhta beşerî takat oranında, Allah Teâla'nın muradına delâlet etmesi yönünden Kur'an-ı Kerim'i inceleyen bir ilimdir.

Konusu, Kur'an ayetleridir.

Gayesi, iki cihanda selamete ve mutluluğa ulaşmak için Allah Teâla'nın kitabını yine O'nun murâdına uygun bir şekilde anlamak, anlatmak ve yararlı hükümler çıkarmaya kudret kazanmaktır.

Tefsir ilminin şerefi: Bu ilmin şerefi, bilinen bir gerçektir. Allah Teâlâ; "Dilediğine hikmeti verir, hikmet verilen kimseye çok şeyler verilmiştir" (Bakara, 269) buyurmuştur. İbn Abbas (r.a)'dan gelen bir rivâyete göre ayet-i kerimede geçen "hikmet" kelimesi, Kur'an'ın nasihini, mensuhunu, muhkem ve müteşabihini, ilk ve son inen ayetlerini, helâl ve haramını, mesellerini bilmek anlamındadır. Alimlerin İcma'ına göre Tefsir ilmini öğrenmek farz-ı kifayedir. Bu itibarla Tefsir ilmi Şer'i ilimlerin en yücelerindendir. Mevzu, gâye ve kendisine duyulan ihtiyaç yönünden de ilimlerin en şereflisidir (Menna'el-Kattan, Mebahis-Ulumi'l-Kur'an, Beyrut, 1408/1987, s. 327).

Tefsire olan ihtiyaç: Kur'an-ı Kerîm'in tefsirine büyük bir ihtiyaç vardır. Vakıa, Kur'an-ı Kerîm bir belâğat mucizesidir, birçok meseleleri, hükümleri pek açık lafızlarla beyan buyurmuştur. Fakat ilmî, edebî, ahlâkî, hukukî, sosyal hakikatlerine kadar açık bir tarzda yazılmış olurlarsa olsunlar; yine bunları herkes gereği gibi anlayamaz; bu hususta şerhlere, izahlara ihtiyaç görülür. Bunun içindir ki, en beliğ ediplerin, en güçlü yazarların eserleri hakkında birçok şerhler, haşiyeler yazılmıştır.

Bununla beraber, herhangi bir mesele, birçok meselelerle ilgili olabilir. Mütehassıs olmayanlar bu ilgiyi göremezler. Bu meseleleri bir arada düşünmeye ve mütalâaya muktedir olamazlar. Müfessirler ise, her meseleyi izah eder ve o mesele ile ilgili olan diğer meseleleri de ortaya koyar. Artık bu hususta bilinmesi gereken maddeler bir tablo halinde gözler önüne serilir. Böylece mütalâa sahipleri fazla araştırmalardan kurtulmuş olur; az zamanda çok bilgi sahibi olurlar.

Bir de herkes, Kur'an lafızlarının, ibarelerinin inceliklerini anlayamaz ve en ibret verici noktasına işaret edilen bir kıssanın, bir olayın teferruatına vakıf olamaz. Müfessirler ise, lafızlara ait incelemeleri yaparlar, kelimelerin ve terkiplerin hakiki, mecazî ve kinayeli manalarını, işaretlerini, delâletlerini gösterirler, Kıssalara, olaylara dair yeterli derecede bilgi verirler. Böylece Kur'an'ın hakikatları, güzellikleri büyük bir açıklıkla ortaya çıkarmış olur.

Tefsirler başlıca iki kısma ayrılır:

1- Rivâyet tefsirleri: Bu tefsir, selefden nakledilegelen eserlere dayanan tefsir-i naklîdir ki, buna et-Tefsir bi'l-me'sur veya Bi-Tariki'r-Rivâye Tefsir de denir. Bu tefsirlerde ayetlerin manaları, nüzûl sebepleri, nâsıh ve mensuh olanları gösterilir. Böylece rivâyet yolu ile yapılan tefsirlerin başlıca kaynakları, Hadis-i Şerif kitapları ile Siyer ve Tarih kitaplarıdır. Bunlara muhalif, aklın hükmüne aykırı olan rivâyetlere itimat edilmez.

2- Dirayet Tefsirleri: Buna rey ile tefsir de denir. Bu tefsirde müfessir, ayet hakkında açıklayıcı bir nakil bulamayınca reye başvurur. Yani ictihad eder, ve Lugat, Belâğat gibi lisan ilimlerinden yararlanır. Müfessir bunu yaparken, müfessirde aranan bazı şartları taşıması tabiidir.

Gerek rivâyet ve gerekse dirayet sahasında oldukça faydalı birçok tefsir te'lif edilmiştir
 

bekir

sadece bir kul
Yönetici
Katılım
10 Eyl 2007
Mesajlar
8,132
Tepkime puanı
5,971
Puanları
113
Konum
Daðlardan, yaylalardan
Tefsir Usülü

Tefsir Usülü

Her dilde bir kelâm'm gerçek anlamını bilmek gayretine girmeden önce kelimelerin kök ve kökenini, dilin gramer ve nahiv kurallarını öğrenmek şarttır. Konuşmacının ve din*leyicinin halet-î nahiyesini dikkate almak da gerekir.

Genelîüle, bütün dillerde, bir kelime veya terim bir kaç değişik anlama gelebilir. Konuşmacının niyeti veya asıl kastettiği tam olarak tanımlanamayacağı ve kesİnleştirilemİyeceği için dinleyicilerin hâlet-i ruhiyesini ve konuşmacının diğer özelliklerini dikkate almak gereklidir. Bu ana ilkeden saptığımız zaman ya*nılmaya mahkûm ve hata yapmaya eğilimli hâle geliriz.

Belagat ilminde bu konu bütün açıklığı ile ele alınır- Burada yalnızca bir örneği alıntılıyoruz.

Eğer bir kişi "yağmur tohumlan ve ağaçları büyütür" dese ve bu konuşan kişi tevhîd inancına sahip bir Müslümansa, onun bu dediğinden yağmurun nebatatın gelişmesinde yalnızca bir zahirî etken olduğunu ifa ie ettiğini anlarız. Diğer yandan, konuşmacı bir materyalist ise, bu ifadenin küfür kelimesi olduğu sonucuna varırız, çünkü konuşmacı yağmurun nebatatm gelişmesinde aslî etken olduğunu kas delmektedir. Ve bu inançsızlık (küfür) alâmetidir. Tamamen aynı olan bir cümlenin konuşmacının şartları ve özellikleri nedeniyle nasıl mühim anlam farklılıkları kazanabileceği bu örnekte çok açık görülmektedir. Bu cümle bir Müslüman tarafından söylendiğinde onu kâfirlikle suçlayamayız, ama bir ateist bunu söylerse bu bir küfür cümlesi haline gelir (Ayrıntılar için bkz., Taftazanî, Muhtasarü'l-Me'ani ve el-Mutevvel).

yine bunun gibi hitap edilen kişinin değişmesiyle de anlam farklılıkları husule gelebilir. Meselâ bilgili bir kimseye alîâme dediğimizde ona olan saygımızı ifade etmiş oluruz. Diğer yandan aynı allâme kelimesi ile cahil bir insana hitap ettiğimizde o kişiye hakaret etmiş kabul ediliriz.

Yine aynı şekilde bir kişi karşısındakine hür-re dese talâk (boşanma) gerçekleşmiş olur. Talâk en kerih görülen mubah fiildir. Bu kelime herhangi bir diğer kadın için kullanıldığında ise, saygı ve hürmet edilen bir kişi kastedilmiş olur. Zaman geçtikçe, yer değişikliği söz konusu olduğunda; konuşmacı ve dinle*yicilerin diğer özelliklerinde farklılaşmalar nıeydana gelince de bir konuşmanın anlamı Çok farklılaşabilir. Bu konu üzerinde kafa yorarsak, her dilde bu tarz değişikliklere ilişkin binlerce örnek bulabiliriz. Bu konunun ayrın*tılarına girmek şu anda gerekli değildir.

Özetlemek gerekirse, yabancı dilde yapılan bir konuşmanın gerçek anlamını kavramak ıcin o dilin gramer ve söz dizimi kurallarını öğrenmek gereklidir. Aynı zamanda konuş*macı ve dinleyicinin özelliklerini ve hâlet-i ruhiyesini de bilmek gereklidir. Yukarıda belirtilen şartları ve kısıtlamaları dikkate alma*dan bir konuşmayı anlamlandırmaya çalışmak sahih ve güvenilir olmaz.

Allah kelâmı da dil, gramer ve söz dizim kaideleri bakımından değişik anlamlara gelebilir ve kelâm bir kaç farklı ayrıntıya atfedilmiş olabilir: bu konular hakkında ancak yukarıda zikredilen hususlar ışığında karar verilebilir.

İbn-i Sad, İkrime'den rivayetle (Abdullah) İbn-İ Abbas'dan şunları nakletmiştir: Hz. Ali Haricilerle münazara için İbn-i Abbas'ı görevlendirdi ve ona daima hadislerden de yararlanmasını, yalnızca Kur'ân âyetlerini kullanarak münazara yapmamasını tavsiye etti. İbn-i Abbas sordu: "Ey Müminlerin emiri, onlara karşı müdafaamızda Kur'ân'dan iktibas yapmamızda bir beis yoktur, çünkü Allah'ın lûtfu sayesinde Kur'ân'ı onlardan çok daha iyi anlıyoruz ve Kur'ân bizim kabilemize vahy edilmiş tir." Hz. Ali cevapladı: "Elbette. Ancak Kur'ân kısa ve öz bir kelâmdır, bundan dolayı kaçınılmaz olarak değişik mana ve yorumlara yol açmaya müsaittir. Eğer Kur'ân âyetlerini Rasûlullah'ın hadislerinin yardımı olmaksızın tefsir edip açıklayacak olursan, Kur'ân âyetleri hakkında sen bir şey söylersin, diğer yandan Hariciler hemen başka birşey söyler, ve böylece münazara meyve vermez ve ikna edici olmaz." Bunun üzerine İbn-i Abbas tavsiyeye uydu ve Haricilerle buna göre tartıştı. Büyük bir galibiyet elde etti. (Man, c. I, s. 143).

Bu tarihî olaydan anlaşıldığı kadarıyla Hz. Ali'nin ifadesine göre Kur'ân âyetleri bazen çok farklı yorumlara müsait olabilirler ve dil bakımından Kur'ân'ın bir cümlesi veya bir kısmı birkaç açıklamaya tâbi olabilir. O halde Hz. Muhammed (sav)'in hadislerinin ve yukarıda bahsi geçen dil kurallarına ait özelliklerin yardımı olmadan âyetlerin hakiki anlamını diğer yorumlardan ayırdetmek çok güç olacaktır. Yine Abdullah İbn-i Abbas Kur'ân'ın Kureyş halkının diliyle vahyedildiğini, bun*dan dolayı Kur'ân'ı en iyi Kureyşlilerin anla*yabileceğini ifade etmiştir. Bu ifade bir konuşmanın, konuşmacı ve dinleyicinin özellik*leri bilindiğinde daha iyi anlaşılabileceğini de göstermektedir.

Kısaca, Kuı'ân âyetlerinin pek çoğu Arapça dili ve gramer kuralları bakımından farklı an*lamlara gelmeye müsaittir. Bundan dolayı, bu yorumların doğrusunu yanlışlarından ayırde-debilmek için bazı ölçütler olmalıdır. Bu maksat için konmuş ölçüler olmazsa korkarız herkes kendi reyine göre bir yorum yapacak ve meseleler hakkında bir karara varılamayacaktır.
 

bekir

sadece bir kul
Yönetici
Katılım
10 Eyl 2007
Mesajlar
8,132
Tepkime puanı
5,971
Puanları
113
Konum
Daðlardan, yaylalardan
Âyetlerin Gerçek Ve Kastedilen Mânasını Anlamak İçin Doğru Ve Kat'î Ölçüler

Âyetlerin Gerçek Ve Kastedilen Mânasını Anlamak İçin Doğru Ve Kat'î Ölçüler

Kur'ân ilimleri ile ilgili eserler veren âlimler bu başlığı derinlemesine incelemişlerdir. Bu bağlamda Şeyh Celaleddin Suyûti'nin ei-It-kan fi'l-Ulûmü'l-Kur'ân adlı eserinden bazı alıntılar yapmak kaçınılmazdır. Suyûti'nin ifadeleri pek çok İslâm âliminin görüşlerine dayanmaktadır:

Kur'ân tefsiri aşağıdaki usûller dahilinde yapıldığında doğru ve güvenilir olur. Alûsi Ruh-ul Afe'am'sinde "Ey Rasûl! Rabbinden sana indirileni tebliğ et!" (5: 67) âyetini açık*larken şöyle demektedir: Kur'ân geçmiş kavimlerin ve daha sonra gelenlerin kıssaların*dan bahseder, ancak onları anlatan Allah dışında hiçbir âlim bu kıssaların aslını bilemez. Daha sonra Rasûlullah inzivadayken Allah'a bu kıssaların ayrıntılarını sormuştur. Ashabın ileri gelenleri bu bilgi hazinesini Hz. Peygamber (sav)'den miras olarak devralmışlardır. Bu ashabın en önemli ve önde gelen isimleri hulefa-i raşidin, İbn-i Mesud ve İbn-i Abbas gibi şahsiyetlerdi. Hatta bir keresinde İbn-i Abbas şöyle demiştir: Devemin yularını kay-betsem onu Allah'ın Kitabında bulurum. As-hab'dan sonra Tabiûn bu hazineyi doğruluk ve kesinlikle devralmışlardır. Daha sonraki nesillerin cesaret ve coşkusu tedricen azalm-ca yükü yüce ashab ve tabiûn kadar çekemez olmuşlardır. Böylece değişik ilimler ve kıssa*lar icat edilmiş, her bir âlim topluluğu kendi ilim ve kıssalarına sahip olmuştur (Ruhu'l-Me'anİ, s. 170, Kısım VI). Bu usullere uygun olarak yapılmayan bir tefsir manaları tahrif için yapılmış demektir.

1- Tefsirin en makul ve güvenilir olanı Kur'ân âyetlerinin diğerlerinden faydalanılarak yapılanıdır. Çünkü, belli bîr mesele Kur'ân'ın bir yerinde müphem bir şekilde ele alınmışsa Kitab'ın başka bir bölümünde ayrıntılı olarak işlenmiş olabilmektedir. Kur'ân'ı Kur'ân'fa tefsir konusunda İbn-i Cevzî müstakil bir eser meydana getirmiştir. Hafız İbn-i Kesir de tefsirinde aynı usûlü benimsemiş ve Kur'ân âyetlerini Öncelikle diğer âyetlerden faydalanarak açıklamıştır.

2- Makbuliyet ve güvenilirlik sırasında Hz. Muhammed (sav)'in fiilî ya da kavlî sünnetine dayanan tefsirler ikinci gelir, çünkü Kitab-ı Mübin ona gönderilmiştir. Yine o bu Kitab'i (halka) açıklayacak bir elçi sıfatıyla ve bu vazife için gönderilmiştir.

a- "Kitab ve hikmeti öğretmek üzere" (2: 123; 3: 158; 62: 3) .

b- "...Sana da, insanlara gönderileni açıklayasm diye Kur'ân'ı indirdik..." (16:44).

Bu âyetler, Kur'ân'ı tam manasıyla anlamak için, Rasûlullah Muhammed (sav)'in tebliğini ve Kur'ânî vazifesi ile ilgili olarak beyan ettiklerini yakından bilmek gerektiğini göstermektedir. Kur'ân'ı anlamak için yalnızca Arapçayı bilmek yeterli olsaydı, Allah, Kur'ân'ın tebliğ ettiklerini öğretmek ve açıklamak için elçi göndermezdi.

Bundan dolayı peygamberin vazifelendirilmesinin gereklerinden biri onun halka Kitab'ı öğretmesi ve (onlara) Kitab'in çeşitli yerlerinde mevcut bulunan ima, telmih ve anlam belirsizliklerini açıklamaktır. Hz. Peygamber sav'in söylediklerinin tamamının vahiy ile uyum içinde olduğu kesindir, çünkü Allah "Onun konuşması ancak, bildirilen bir vahiy ile*dir." (53: 4) buyurmaktadır. Bundan do*layı en güvenilir tefsir sıralamasında ikincilik Hz. Muhammed sav'in açıkladığı ya da yaptığı şeylerle yapılmış olan tefsire aittir.

3- Üçüncü derecede güvenilir tefsir ashab tarafından verilen tefsirdir, çünkü onlar Kur'ân'ın vahyediimesine bizzat şahitlik etmişlerdir. Kur' ân onların gözü önünde vahyedilmiş ve onların aralarındaki olaylar ve ferdî hadiseler ile dahi ilgili vahiyler sözkonusu olmuştur. Yine Hz. Peygamber sav Kur'ân'ı bu insanlara okumuştur. Şüphesiz, bir din Kitab'ı okunduğunda yalnızca metin okunmuş olmak için okunmaz, bilâkis bu metnin anlamını idrak etmek için okunur. Bir öğrenci bir tıp veya gramer kitabını muhtevasını anlamaksızın okursa hayatını israf ettiği söylenir. Öğretmen yalnızca Kitab'ı açıklamak için gönderilmiş Hz. Muhammed sav, ve Öğrenciler üm-met'in en anlayışlı mensupları olan ashab ve Kitab da bu dünya ve âhiret ha*yatının selâmeti için vahyedilmiş olan Kitapların en önemlisi olunca bu kimse*lerin yalnızca metni okumakla iktifa edecekleri tahayyül edilebilir mi? Ashab şöyle buyurmuştur: Hz. Peygamber sav'den Kur'ân'ı öğrendiğimiz zamanlar*da daima âyetlerin anlamını da öğrenmeye gayret ediyorduk. Suyutî, Ebu Ab-durrahman Sülemî'den naklen Halife Osman ve Abdullah ibn-i Mesud'un şöyle dediklerini rivayet etmiştir: "Onlar (yani ashab) Kur'ân'dan on âyet öğre*nince bu âyetlerin tam anlamını Öğrenip onunla amel etmedikçe daha ileriye gitmezlerdi. Ashab şöyle demiştir: Biz Kur'ân'ı Rasûlullah'tan öğrendik ve Kur'ânî emirlerin nazarî ve amelî veçhe*lerini tam anlamıyla öğrendik." (Itkan, c. I, s. 176).

İşte bundan dolayı (İmam Mâik'in Mu-vatta'sında rivayet ettiği üzere) Abdullah İbn-i Ömer gibi bir sahabe hayatının sekiz yılını yalnızca Bakara süresini an*lamaya vakfetmiştir. Bu sûreyi incelemesi sonucunda hangi ilimleri kazandığını yalnızca Allah bilir: yoksa o bu sureyi bir kaç gün içinde kolaylıkla ezberleyip öğrenebilirdi. Muhaddisûn'un önderi el-Hakİm burada ashabın tefsirinden kastedilenin yalnızca belli bir konu hakkında inen vahiy kısımları ile onların nüzul sebeplerini izah eden ifadeler olduğunu belirtmektedir. Ashabın tefsirinden kasıt ashab'm sözleri veya yorumları değildir, demektedir. El Hakim bu noktayı Ulûm-ül Hadis adlı eserinde daha da netleştirmiştir.

4- Daha sonra tefsirlerin güvenilirlik sıralamasında tabiûn tefsirleri gelmektedir. Allah onlardan razı olsun, çünkü tabiûnun çoğunluğu Kur'ân'ı ashab'dan öğrenmiş ve onların Hz. Muhammed sav'den ve yaşadıkları toplumdan kazandıkları bütün bir İlâhi ilim hazinesini devralmışlardır.

5- Beşinci sırada İse (pratik olarak) bütün hayatlarını tefsir sahasındaki hizmetler için harcamış olan Önde gelen müfessi-run (tefsirciler)un tefsirleri gelir. Bu müfessirler tefsir ile ilgili daha önceden bilinen temel ilkeleri daima dikkate almışlardır. Rasûlullah'ın hadislerinin rehberliğinden yararlandıkları gibi, ashab ve tabiûn'un söz ve fiillerini de dikkate almışlardır. Bazıları bu beşinci bölümün bağımsız bir sınıf olduğu görüşünde değildir. Bu tefsirin kaynakları üçüncü ve dördüncü sınıftaki tefsirlerin aynısıdır: Bizim için ashab'ın ve tabiûnun söz ve yorumlarını bu müfessirlerîn tefsirlerinden öğrenmek daha kolaydır.

Suyutî bu tefsirlerden bazısının şunlar olduğunu ifade etmiştir: İbn-i Cerir (Taberî), İbn-İ Ebi Hatim, İbn-i Mace, İbn-i Mirdeveyhî, Ebu'l Şeyh îbn-i Hib-ban, tbn-el Münzir ve diğerleri. Tefsir kitaplarından en sık kullanılanı ise İbn-i Kesîr'in Dürrü'l-Mensûr'udur. Ancak Suyutî hepsinden maada İbn-İ Cerîr'in tefsirine Öncelik tanımakta ve "Bütün önde gelen âlimler Taberi tefsirinin üs*tüne tefsir olmadığım kabul etmektedirler." demektedir. (Tefsir-i Taberî).

Bunların beş temel tefsir sınıfı olduğuna dikkat edelim. Eğer daha sonraki devirlerde yazılan tefsirler bu temel smıfdakilerle uyum içinde olurlarsa ilmen güvenilirdirler: Bu öl*çünün dışında kalan tefsirler ise tahrif, zındıklık veya ilhad'dır. Böyle tefsirler tefsir» bir-rey (Kur'ân'ın kişinin kendi düşünceleri doğrultusundaki yorumlan) olarak adlandırıl-malıdır.

Bu mahiyette Rasûlullah sav'in iki hadisini zikredebiliriz: "Kim Allah'ın Kitabında kendi reyi ile söz söylerse (tefsir yaparsa), bunda (tefsirinde) isabet etse de gerçekten hata etmiş olur." (Ebu Davud, Neseî ve Tirmizî) (el-ltkan, s. 179).

"Kim Kur'ân'ın bir kısmı hakkında İlimsiz söz söylerse, bilsin ki, kendisi için ateşte (cehennemde) bir yer hazırlamış demektir." (Ebu Davud).

Sebep gayet açıktır; ashabın, tabiûnun veya müfessirlerin aksine bir ifade (veya görüş ve ya hüküm) icat edersek, veya Kur'ân âyetlerine onlarınkine tamamen zıt bir anlam yüklersek bu -Allah korusun- bütün bir ümmetin bu âyetin gerçek anlamını idrak ede*memesine neden olan bir önerme durumuna gelir. Bu halde de ashabın, tabiûnun veya diğer ilk dönem âlimlerinin İlâhi rehberiyet ko*nusunda hiçbir Önceliğini kabul etmemek de*mektir. Bu önerme ise Kur'ân'ın Allah tarafından geldiğine inanan hiçbir Müslümanın kabul edebileceği bir önerme değildir. Böyle bir önerme muhtemelen İslâm'ın akidesini sarsabilecek en büyük dalâletlerdendir. Ma*kul bir gayri-müslim bile dinin önderlerim dikkate almayan böyle bir yaklaşımı mantıksız bulur. Ümmetin ilk dönemlerinde yaşa*yanların Kur'ân âyetlerinin gerçek ve asıl manalarını anlayamadığını veya yanlış anla*dığını düşünmenin saçma bir iş olduğunu aşağıdaki temellere dayanarak ispat edeceğiz:

1- Çünkü, bu durumda, Kur'ân anlaşılama-dığma göre bu kelâm Allah sözü olmadığı ve hatta makul bir insanın sözleri dahi olmadığı gibi bir ima ortaya çıkmaktadır. Kur'ân dünyadaki insanlara rehberlik için gönderildiği iddiasındadır: Halbuki, onüç yüzyıldır büyük gayretler sarf etmelerine rağmen insanlar onun manasını kavrayamamıştırlar demek, onu hataları artıracak bir esrar perdesine bürümek demektir. Bundan dolayı da Kur'ân pratik bir rehber ve yol gösterici olma özelliğini kaybetmiş olur.

2- "Kur'ân, insanların gösterdikleri büyük çabalara rağmen onüç yüz yıldır anlaşılamamıştır" iddiası doğru olsa insanlar bu Kitab'a olan güvenlerini kaybederler ve Kitab'in pratik bir yol gösterici olma özelliği sona erer. Ümmetin bu kadar uzun bir süre yanlışlar içinde kaldığı iddiasıyla Kur'ân'ın belli bir âyetine yeni manalar veren kişi on üç yüz yıl daha geçse bu yeni görüşün yerini aynen mu*hafaza edeceğini garanti edebilir mi? Bu yeni görüş bir değişime uğramayacak mı?

Kur'ân, bizzat kendisine vahyedilen Hz. Muhammed sav'in, onun ashabının, tabiûnun ve hayatlarını Kur'ân ilmine adamış sayısız âlimlerin (ki bazıları bir sûre üzerinde 8-12 yıl kadar çalışmıştır) anlayamayacağı muammalar içeren bir kitapsa, nasıl olur da makul ve akıllı bir insana ve kabul etmeye arzulu herhangi bir kimseye rehber Kitap olduğu iddiasıyla davette bulunabilir?

Kısaca, Hz. Muhammed sav'in doğrudan talelebeleri olmuş ve Kur'ân eğitimini ondan almış ashab ve tabiûnun Kur'ân'ın manasına hâkim değildir demek, kaçınılmaz olarak Kur'ân'ın güvenilir ve sağlam bir Kitap olmadığını ima eder. Bu da Ümmetin ilk Müslümanları nın Kur'ân hakkında yaptığı tefsirlerin bugün hiçbir ehemmiyeti yok demektir. Öyleyse bugün yapılan yeni tefsirlerin de yarın bir ehemmiyeti kalmayacaktır.

Bu şartlar altında bir Müslüman bir kâfiri bu kitaba inanmaya nasıl davet edecektir?

3- Hadislere göre ilim ve amel bakımından en faziletli insanlar sahabelerdir. Abdul*lah İbn-i Mes'ud; "onlar gönlü en saf ve ilimce en derin kimselerdirler" demiştir.

Yİne bu konu ile ilgili meşhur bir hadis şöyledir: "Devirlerin en iyisi benim dev*rimdir, daha sonra bu devri takip eden devir (insanları) ve daha sonra bu (takip*çileri) takip edenlerin devri gelir."

Ashab çok zeki ve Kur'ân öğrenmeye çok istekli idi; gece-gündüz vahyin in*mesini gözetlerlerdi. Bir sûreyi öğren*mek için senelerce tâlim ettikleri vaki-dir. Hepsinin ötesinde Kur'ân'ı, bizzat kendisine vahyedilen mübarek zattan doğrudan öğrendiler. Hz. Peygamber sav eskilerin ve daha sonraki milletlerin akİ-beti hakkında bilgi sahibi idi. Sahabe muhakkak bu bilgi hazinesinden de yararlanmıştır. Hz. Muhammed sav bu yüce kitabın öğretmeni olarak vazifelendiril-miştir. Ashab bir keresinde şöyle demiştir: "Biz Kur'ân sûrelerinin yalnızca harflerini ve metinlerini Öğrenmekle kal*madık, bunlardan bazı ilimler ile bir kısım bilgiler de edindik." Bundan dolayı bu seçkin insanlara Kur'ân'ın bazı kısımlarmın gizli kalmış olması düşünülemez.

Buna benzer olarak tâbiûn da Kur'ân'ı ashabtan öğrenmiştir. Bunların tamamı*nın Kur'ân'ın hakiki ve aslı tefsirlerine yabancı kaldığını iddia etmek mümkün değildir. Eğer bu nitelikli ve seçkin insanlar âyetlerin kastedilen manalarını anlayamamışsa, dünyada hiçbir kimse Kur'ân'ın hakiki manasını kavrayamaz.

4. Dördüncü olarak, bizzat Kur'ân, Hz. Muhammed sav'in Kitab'ı öğretici ve açıklayıcı olarak gönderildiğini beyan etmektedir. Eğer Hz. Peygamber bu dünyadan Kur'ân'i müphem bırakarak ayrılmış olsa (Allah korusun) Allah'ın peygambere verdiği vazife tamamlanamamış ve peygamber peygamberlik va-. zifelerini tam mânasıyle yerine getirememiş olurdu ki böyle bir şey mümkün değildir.

Bundan dolayı İmam Mâlik şöyle demektedir: "Kur'ân'ın tefsiri ve ahkamı ile ilgili yeni bir şey icat eden herkes, gerçekte Hz. Peygamber'in peygamberlik vazifelerini yerine getirmede dürüst ve sâdık olmadığını ve üm*mete bu dini tamamıyla tebliğ etmediğini iddia ediyor demektir."

Yani, Kur'ân'ın belli bir âyetinin mânasını anlamak isteyen kimsenin ashabın, tâbiûnun ve müfessirlerin tefsirlerine başvurması ve kastedilen manayı böylece anlaması en kolay düşüncelerinin aksine kendi mezhebine ve

inançlarına uygun tefsir ederse Mutezile'nin ve Ehl-i Bidat'm yolunu takip ediyor demektir. Diğer bir ifadeyle, ashabın ve tâbiûnun yolundan özellikle tefsir konusunda sapılır ve zıt bir görüş benimsenirse yanlızca yanlış tefsirde bulunulmuş olunmaz, bidatçı da olunur, Kur'ân-ı Kerim'i en iyi tefsir edebilecek kişilerin ashab ve tâbiûn olduğu daima akılda bulundurulmalıdır. Onlar aynı zamanda, Allah'ın Hz. Muhammed sav ve müslümanlar için seçtiği hakiki dinin en iyi bilgisini uhdesinde bulunduran kimselerdir." (el-hkan, c, II, s. 178).

Kur'ân'ın tefsirini anlamanın en güvenilir usulü aşağıda ifade edilmiştir:

1- Öncelikle ashabın, tâbiûnun, tebe-i tâbiûn'un ve müfessirûn'un tefsirleri in*celenmelidir. Bu tefsirlerde belli bir âyetin tefsiri bulunduğunda bununla ye-tİnİlmelİ ve mutmain olunmalıdır. Daha emin olmak için ise hadise ve Kur'ân'ın benzer âyetlerine başvurulmalıdır. As-hab'ın ve tâbiûn'un bu tefsirinin nereden kaynaklandığı da araştırılabilir. Bu araş*tırma da faydalı sonuçlar doğurabilir. Bu gayretlerden sonra, kişinin yalnızca ken*di zayıf ve mütevazı anlayışına dayana*rak Kur'ân'ı tefsir etmesi ve özellikle yu*karıdaki kaynakları atlayarak ve tahrif ederek bu işi yapması tavsiye edilir bir şey değildir.

2- Belli bir âyetin tefsiri ashab, tâbiûn ve müfessirûnun eserlerinde bulunamazsa hadise bakılması tavsiye edilir. Eğer bu âyetin açıklaması hadislerde bulunursa kişi mutmain olmalıdır.

3- Hadislerde de bir açıklama bulunamazsa o vakit âyetin siyak ve sibakı ile bu konu hakkında Kur'ân'ın genel görüşü araştı*rılır ve konu hakkında bu şekilde bir gö*rüşe varılarak ona dayanılır.

4- Bu ön araştırmalar sonuç vermezse -ki çoğunlukla böyle birşey mümkün değildir- Arapça sözcüklere, gramer ve sözdi-zim kurallarına, belagat ilmine başvuru*lur; nihayet metin üzerinde düşünülür. Böyle bir çalışma da, dayanak alınabile*cek makul ve makbul bir anlam ortaya çıkarabilir. Hz. Peygamber @'in ashabı âyetleri bu usûlle incelerlerdi. Abdullah İbn-i Abbas şöyle demiştir: "(Câhiliyye) şiiri Arapların sicilidir. Kur'ân'daki bir kelime bizim için müphem olduğunda Arapların siciline başvururduk, çünkü Kur'ân Arap diliyle vahyedilmiştir." {el-Itkan,c.l,s. 121).

Âlimler çok iyi bilirler ki yukarıda zikredilen son üç şık ve özellikle de sonuncu şık çok çok nâdirdir, hatta söz konusu değildir. Çün*kü ashabın, tâbiûnun ve müfessirun'un tefsir*leri pek çok kitapta mevcuttur. Bu tefsirler*den nakil yapılmış ve düzenlenmiştir. Ancak diğer araştırma usulleri ihtiyaten zikredilmiş*tir.

Bu açıklamalardan sonra vardığımız sonuç şudur: Kur'ân sûrelerinin en güvenilir tefsir*lerini öğrenmenin en emin ve en kolay yolu Ashab'ın, tâbiûn'un ve müfessirun'un tefsirle*rine başvurmaktır. Dünyadaki bütün insanlar Kur'ân'm esrarını çözmek üzere bir araya gelseler yukarıda zikredilen zatların ağırlığı*na erişemezler. Hz. Mulıammed @'in konuş*ma ve fiillerinin hakiki manasını bütün mü*kemmeliyeti ile yine yalnızca onlar anlayabilirler.


 

ARZ_7

New member
Katılım
7 Şub 2009
Mesajlar
685
Tepkime puanı
395
Puanları
0
Talâk en kerih görülen mubah fiildir ? Anlayamadım bu cümlenizi..
 

ARZ_7

New member
Katılım
7 Şub 2009
Mesajlar
685
Tepkime puanı
395
Puanları
0
Burada "Talâk" dan kasdedilen boşanma fiilidir. Bu konuda Peygamber Efendimizin hadisi vardır, mealen " Allah (cc) Hazretlerinin en sevmediği helal, boşanmaktır" şeklinde. Manâ budur.

Selam ile...

Hadisi şerif ne güzel ifade etmiş. Allahın sevmediği 'helal' boşanmaktır.. Şayet allahın kerih gördüğü bir şey olsaydı helal değil haram olurdu..
Küllü zelike seyyiehü ında rabbike 'mekruhe'/ bütün bunlar seyyie olup Rabbinin katında 'mekruhtur.' Allahın bir şeyi mekruh görmesi Haram olması için yeterlidir.. İmam muhammed de bütün mekruhlar haramdır diye hükmetmiştir. Kaldı ki mekruh kelimesi tek başına kullanıldığında Tahrimi mekruh anlaşılır. Yani harama yakın mekruh. Dolayısıyla Talak Allahın kerih/mekruh gördüğü bir şey diyemeyiz.. Allahın helal saydığı bir şeyi kerih görmesi düşünülemez.
 

ARZ_7

New member
Katılım
7 Şub 2009
Mesajlar
685
Tepkime puanı
395
Puanları
0
İsra süresi 22. ayetinden başlayıp 38. ayete kadar Allah bir takım fiiler saymıştır..

1- Allahtan başkasını ilah edinmek,

2- Ana babaya öff demek,

3- Akrabanın, yoksulun ve yolda kalmışın hakkını yemek,

4- Malı saçıp savurmak,

5- Cimrilik etmek,

6- Geçim korkusundan çocuğunu öldürmek,

7- Zina,

8- Haksız yere cana kıymak,

9- Yetim malı yemek,

10- Sözünde durmamak,

11- Ölçü de ve tartıda haksızlık yapmak,

12- Bilmediğin bir şeyin ardına düşmek,

13- Kibirlenmek..

Allah bütün bu haram fiileri saydıktan sonra 38. ayette şöyle buyurmaktadır.

38 - Kötü olan bütün bu yasaklar, Rabbinin katında mekruhtur.

Allah katında mekruh/ kerih görünmesi demek kolay kolay her şeye mekruh diyemeyeceğimizi gösteriri diye düşünüyorum..
 

radikal

New member
Katılım
10 Şub 2007
Mesajlar
2,635
Tepkime puanı
1,763
Puanları
0
Yaş
50
Konum
Gönül aleminden
Her iki görüşde esas itibari ile doğrudur. İşte rahmet belki burada aranmalı. Çünkü; biri zahiren diğeri ise batınen özellik taşıması nedeni ile güzel.

Haram ve mekruh birbirine yakındır. Her ikiside yasaklanan ve hoş olmayanları kapsar. Gerek Allah (celle celaluhu) ve gerekse de insanlar nezdinde hoş olmayan fiil yada işlerdir. Mekruhun da harama yakını olanı vardır, uzağı olanı vardır. Cümle içersinde kullanılan karineler buna anlam kazandırır.

Haram; haddi zatında son derece çirkin ve yasaklanmış olanı ihtiva eder. mekruh ise; yapılmamasında Allah'ın (azze ve celle) muradı olduğunu bildiren fiillere denilir. Mesela cuma ayeti buna güzel bir örnek: "Ey iman edenler, Cum'a günü namaza çağrıldığı zaman, hemen Allahı anmaya koşun ve alış-verişi bırakın" (Cuma : 9) Şimdi burada bir yasak var. Bu yasak haram mı yoksa mekruh mu diye soracak olursanız; bu mekruhtur. Alış veriş yasaklanıyor. Bundan kasıt insanların dünyalık bir işi bırakarak cemaat olmaya koşulması yönünde. Peki; kadınlara cuma farz mı ? değil. O halde işyeri sahibi kadınlar veya gayri müslimler cuma'ya koşamayacağına göre ? demek ki, karineler bir yerde belirleyici nehyler ile haram veya mekruh kapsamına giriyor.

Bunu böyle görmek lazım, Allahu alem.
 

islamiuniversite

New member
Katılım
14 Haz 2009
Mesajlar
11
Tepkime puanı
11
Puanları
0
Bismillahirrahmanirrahim.
[FONT=arial,helvetica,sans-serif]Kur'ân-ı Kerîm’i Nasıl Tefsir Etmemiz Gerekir[/FONT][FONT=arial,helvetica,sans-serif]?[/FONT][FONT=arial,helvetica,sans-serif] Üzülerek belirtmek isterim ki, günümüzde bir sapma olarak beliren ve belirli bir amaca bağlı olarak geliştirdikleri felsefi yöntemlerle ve de Sünnet’i reddetme gayretiyle, Sünnet’den yoksun salt Kur’an-la yetinme çabaları güdülen bazı te’lif eserlerin raflarda sıkça görülmeye başlanıldığı bir zaman münasebetiyle Kur’an-ı beyan ve tefsir ettiğinden dolayı sizlere ilmimizin nisbetinde, bu önemli konuda Allâhu Teâlâ’nın “Hayırda ve iyilikte yardımlaşın”[/FONT][FONT=arial,helvetica,sans-serif] emrinden yola çıkarak bir şeyler zikretmeyi uygun bulduk.[/FONT]Türkçe tefsirini yazan büyük alim Elmalılı Hamdi efendi merhumun (vefatı:1942) tefsirinin mukaddimesinde Kur'an-ı Kerim'i anlamak isteyenlere tavsiyesi:
"Doğrusu Kur'an'ı cidden anlamak, tetkik etmek isteyenlerin onu usulü ile Arabi yolundan ve muteber tefsirlerinden anlamaya çalışmaları zaruridir.
Kur'an'ın falan tercümesinde şöyle demiş, diyerek hükümler çıkarmaya,meseleleri münakaşa etmeye kalkışmamalıdır. Bunu imanı olanlar yapmaz, kendini bilen ehl-i insaf da yapmaz.
Kur'an'dan bahsetmek isteyenler onu hiç olmazsa harekesiz olarak yüzünden okuyabilmelidir. Mamafih öyle kimseler görüyoruz ki Kur'an'ı harekesiz okumak şöyle dursun, harekesiyle biledürüst okuyamadığı halde onun hükümlerinden, manalarından ictihada kalkışıyorlar.
Öylelerini görüyoruz ki, Kur'an'ı anlamıyor ve tefsirlere, müfessirlerin tevilleri karışmıştır diye onları da dikkate almak istemiyor da eline geçirdiği tercümeleri okumakla Kur'an'ı tetkik etmiş olacağını iddia ediyor. Düşünmüyor ki okuduğu tercümeye alim müfessirlerin tevili değilse cahil mütercimlerin hatası, noksanı karışmıştır!" (Hak Dini, Kur'an Dili mukaddimesinden)

[FONT=arial,helvetica,sans-serif]Hepimizin İslam’dan zaruri olarak bildiği husus; İslam’ın temeli Peygamber {sallAllahu aleyhi ve sellem}’in kalbine Allâhu Teâlâ tarafından indirilen Kur'ân-ı Kerîm’dir. [/FONT]
[FONT=arial,helvetica,sans-serif]İnsanlardan bir çoğu Arapça’yı biraz bilmekle Allâhu Teâlâ’nın kitabını -ne kadar hevalarına göre anladıklarını söylemesek te - akıllarına göre anlamakta kendilerini hür görebilmektedirler.[/FONT][FONT=arial,helvetica,sans-serif]Bundan dolayı kendinde ilimden bir şey olan kişilerin üzerine, asrımızda çoğalmaya başlayıp kendisini gösteren, yarım asırdan beri kendilerini Kur'ân-a nisbet eden, kendilerine Kur'âncılar (mealciler) adı veren ve İslam’ın sadece Kur'ân-ı Kerîm’den ibaret olduğu iddiasına kalkışan bu fasit sinsi görüşü ibtal etme görevi düşmektedir.[/FONT]
[FONT=arial,helvetica,sans-serif]Bu günde geçmiştekine benzeyen yeni bir iddia ortaya atılmıştır ki; önceki gurup gibi sadece Kur'ân-ı Kerîm’le yetinmeyi ortaya açık olarak atmasa bile, bu konuyu yeniden tartışma gündemine sokmaları ve Müslümanların zihninde şüphe tohumları ekmeye çalışanlar İslam’ın Kur'ân-ı Kerîm’den başka bir şey olmadığını insanlara her fırsatta aşılamaya kalkışmaktadırlar. [/FONT]
[FONT=arial,helvetica,sans-serif]İslam’ın sadece Kur'ân-ı Kerîm’den ibaret olduğu iddiasının batıllığını isbat etmeye ihtiyacımız yoktur. Ancak bazı insanların Kitap ve Sünnet’e uyduklarını iddia etseler de akılları veya hevaları Sünnet’i ehemmiyetsiz görüp Kur'ân-ı Kerîm’le yetinme yönünde onların saplandığı batıla saplanmaktadırlar.[/FONT][FONT=arial,helvetica,sans-serif]Bunun için bu yoldan gidenlerin metodunun ne kadar tehlikeli olduğunu sizlere beyan etmek istedim. [/FONT]
[FONT=arial,helvetica,sans-serif]Biz hepimiz Allâhu Teâlâ’nın Peygamber {sallAllahu aleyhi ve sellem}’i muhatap olarak aldığı sözü bilmekteyiz. “Sana zikri, insanlara indirileni (li tubeyyine) açıklayasın diye indirdik” ve Kitap ve Sünnet’e dönmenin gerekliliğini savunan Sünnet davetçilerinin zikretmiş oldukları âyetler burada zikredilmeyecek kadar çoktur. Bunları burada zikretmek konumuzu uzatır. Ancak ben burada az önce zikretmiş olduğum Âyet-in üzerinde duracağım. [/FONT]
[FONT=arial,helvetica,sans-serif]“Sana zikri, insanlara indirileni (li tubeyyine) açıklayasın diye indirdik”[/FONT][FONT=arial,helvetica,sans-serif]Bu Âyet-i Kerime de apaçık ifade vardır ki; oda Peygamber {sallAllahu aleyhi ve sellem}’e indirilen bu Kur'ân-ı Kerîm-i açıklama göreviyle de yine o mükellef kılınmıştır. Âyet-i Kerim-ede geçen beyan kelimesi Peygamber {sallAllahu aleyhi ve sellem}’in temiz arındırılmış sünnetidir.[/FONT][FONT=arial,helvetica,sans-serif]Bu Âyet-in manası şudur: Bırakın arapçayı sonradan öğrenmiş olanları da fasih Arapça’yı bilen Araplar dahi olsalar, Allâhu Teâlâ Kur'ân-ı Kerîm’in anlayışını insanlara bırakmamıştır.[/FONT]
[FONT=arial,helvetica,sans-serif]Hiç şüphesiz ki onlar Peygamber {sallAllahu aleyhi ve sellem}’in beyanından (açıklamasından) mustağni olamazlar. Çünkü bu beyan Allâhu Teâlâ’nın Peygamber {sallAllahu aleyhi ve sellem}’in kalbine indirdiği ikinci vahiydir. [/FONT][FONT=arial,helvetica,sans-serif]Allâhu Teâlâ’nın hikmeti, okunması ibadet olan Kur'ân-ı Kerîm-i gerektirdiği gibi, diğeri de Kur'ân-ı Kerîm gibi vahiy olup onun gibi okunması ibadet olmayan, ancak muhafazasına gerek duyulan ikinci bir vahiy gerektirdi. Çünkü açıklanan şeyi (Kur'ân-ı Kerîm’i) anlamanın yolu ancak açıklayanı veyahut Peygamber {sallAllahu aleyhi ve sellem}’in açıklamasıyla mükellef tutulduğu beyanı anlamadan geçer.[/FONT][FONT=arial,helvetica,sans-serif]“Arabların arabı, onların en akıllısı, ve fasihi de olsa Kur'ân-ı Kerîm’i anlamada hiç kimse bağımsız değildir” sözümüz belki bazılarına garip gelebilir. [/FONT]
[FONT=arial,helvetica,sans-serif]Ancak bunlar Kur'ân-ı Kerîm onların dilinde indirildiği halde arapçayı anlamada Peygamber {sallAllahu aleyhi ve sellem}’in ashabından da daha anlayışlı ve arap diline onlardan daha çok mu vakıftırlar ki? Böyle olmasına rağmen bazı âyetleri anlamada bazı sorunlarla karşılaştıklarında meseleyi Peygamber {sallAllahu aleyhi ve sellem}’e arzederlerdi.[/FONT][FONT=arial,helvetica,sans-serif]Bunun açık örneğini İmam Buhari {Rahmetullahi Aleyh}’in Sahihinde ve İmam Ahmed {Rahmetullahi Aleyh}’in de Müsned’inde Abdullah b. Mes’ud {radiyallahü anhu}’dan rivâyet ettikleri hadistir: [/FONT]
[FONT=arial,helvetica,sans-serif]Peygamber {sallAllahu aleyhi ve sellem} ashabına Allâhu Tebâreke ve Teâlâ’nın “İman ettikten sonra imanlarına zulum bulaştırmayanlar var ya. İşte güvenlik onlaradır ve doğru yolda olanlar da onlardır.” Mealindeki kavlini okunduğunda ashabı bu Âyet-i Kerime altında ezildi, ağır geldi ve dediler ki: Ey Allâh’ın Rasûlü! Bizden kim nefsine zulmetmez ki?Buradaki zulümden kişinin nefsine zulmetmesi veya kişinin arkadaşına zulmetmesi veyahut ehline zulmetmesi gibi herhangi bir zulmü anladılar. [/FONT]
[FONT=arial,helvetica,sans-serif]Peygamber {sallAllahu aleyhi ve sellem} meselenin onların zihinlerinde çağrıştırdığı mana değil de bu zulmün büyük zulüm olup Allâhu Teâlâ’ya şirk koşma olduğunu beyan etti ve Allâhu Teâlâ’nın Lokman Suresindeki Salih Kul Lokman {aleyhisselam}’ın sözünü hatırlattı. “Oğluna; -Ey evlatçığım! Sakın Allah’a ortak koşma! Şirk gerçekten büyük bir zulümdür, dedi”[/FONT][FONT=arial,helvetica,sans-serif]İşte onlar Peygamber {sallAllahu aleyhi ve sellem}’in ashabı. Onlar ki arabın en fasih olanları. Onlar Âyet-i Kerime’de geçen bu lafzı anlamada zorluk çekip ancak Peygamber {sallAllahu aleyhi ve sellem}’in beyanından sonra müşkilleri son buluyor.[/FONT][FONT=arial,helvetica,sans-serif]İşte Allâhu Teâlâ’nın geçen Âyet-i Kerime’de zikrettiği budur. “Sana zikri, insanlara indirileni (li tubeyyine) açıklayasın diye indirdik” Bundan dolayı hiç bir kimsenin Sünnet’e başvurmadan Kur'ân-ı Kerîm’i anlamada müstakil olamayacağını zihinlerimizde karar kılıp, bunu âkîde olarak kabullenip inanmamızdır.[/FONT][FONT=arial,helvetica,sans-serif]Gerçekten Peygamber {sallAllahu aleyhi ve sellem}: “Size iki husus bıraktım, bunlara sarıldığınız müddetçe asla sapıklığa düşmezsiniz: Allâhu Teâlâ’nın kitabı ve benim sünnetim.” [/FONT]
[FONT=arial,helvetica,sans-serif]Başka bir rivâyette: “Allâhu Teâlâ’nın Kitabı ve akrabalarım. Onlar havuza gelene kadar ayrılmazlar.”[/FONT][FONT=arial,helvetica,sans-serif]Hadiste size iki şey bıraktım deniyor. İki vahiy, bir değil. Bu ikisine sarıldığınız müddetçe sapıklığa düşmezsiniz: Kitabullah ve Sünnetim.[/FONT][FONT=arial,helvetica,sans-serif]Bu hadisin anlamı: Bunlardan sadece birine tutunan taifeler sapıktırlar. Kitap ve sünnetin dışındadırlar. Sadece Kur'ân-ı Kerîm’i alıp sünneti terk edenin durumu aynen sadece sünneti alıp Kur'ân-ı Kerîm’i bırakan gibidir. Bunları yapan topluluklar açık bir sapıklık içerisindedirler. Hidâyet ve nur bu iki nura birden sarılmaktır. Allâhu Teâlâ’nın kitabı ve Peygamber {sallAllahu aleyhi ve sellem}’in sünneti. Peygamber {sallAllahu aleyhi ve sellem} bizlere bu sahih hadiste verdiği müjde; Rabbimizin kitabı ve Peygamberimiz {sallAllahu aleyhi ve sellem}’in Sünnetine tutunduğumuzda hiç bir zaman sapıtmayacağımızdır.[/FONT][FONT=arial,helvetica,sans-serif]Bunun için Kur'ân-ı, Kur'ân ve sünnet ile tefsir etmek tefsir usulu ve tefsir ilmi kaidesidir. Ve bunu üzerine basarak söylüyorum ki: Kur'ân-ı, Kur'ân ve sünnet ile tefsir etmek gerekli olup, bazı kitaplarda okuduğunuz gibi Kur'ân-ı Kerîm’i önce Kur'ân-ı Kerîm’le sonra sünnetle edilmesi gerekir diyenler gibi demiyorum.[/FONT][FONT=arial,helvetica,sans-serif]Maalesef bu yaygın bir hatadır. Çünkü gördüğünüz gibi sünnet Kur'ân-ı Kerîm’i beyan, mücmelini tafsil edip, mutlak olanı da kayda bağlar. Umumi olanı hususileştirip, buna benzer Müslüman’ın ihtiyaç duyduğu beyyinatları (açıklamalar) içerir. Bunun için Kur'ân-ı tefsirde sadece Kur'ân-ı Kerîm ile yetinmek caiz değildir. [/FONT]
[FONT=arial,helvetica,sans-serif]Doğru ve hak olan Kur'ân-ı, Kur'ân ve sünnetle beraber tefsir etmek gerekir. Peygamber {sallAllahu aleyhi ve sellem} bu gerçeği, “Onlar ikisi havuza yanıma gelene kadar birbirinden ayrılmazlar” hadisiyle beyan etmiştir.[/FONT][FONT=arial,helvetica,sans-serif]Böylelikle Kur'ân-ı Kerîm’den bir âyet tefsir etmek isteyen müfessirin takınacağı uslup; Kur'ân-ı Kerîm ve Sünneti bir araya toplaması gerekmektedir. Tefsir edeceği âyet âkîde, ahkam veya ahlak ve suluka dair meselerde olduğunda bu ihtiyaç daha da şiddetlidir. Neden böyle diyoruz? Çünkü Kur'ân-ı Kerîm’den bir âyet Peygamber {sallAllahu aleyhi ve sellem}’in beyanını gerektirebilir.[/FONT][FONT=arial,helvetica,sans-serif]Bu mevzuyu tamamlama açısından ilim talebelerinin ve hasseten usulu fıkıh okuyanların yakından bildiği bir hadistir. Bu hadis içtihad ve kıyasa dair delil olarak zikredilir.[/FONT]
[FONT=arial,helvetica,sans-serif]Bu bazı sünen kitaplarında Muaz b. Cebel {radiyallahü anhu}’dan rivâyet edilen hadisdir. Peygamber {sallAllahu aleyhi ve sellem} Muaz’ı {radiyallahü anhu}’yu Yemen’e gönderdiğinde ona şöyle sorar: “Ne ile hüküm verirsin?” oda “Allâhu Teâlâ’nın kitabıyla” der. “Onda bulamazsan,” “Allah Rasulu {sallAllahu aleyhi ve sellem}’in sünnetiyle,” “Onda bulamazsan?” kendi görüşümle hüküm vermeye çalışırım” der. Peygamber {sallAllahu aleyhi ve sellem}’de buna karşılık: “Allâhu Teâlâ’nın Elçisinin Elçisini Allah Rasulunun sevdiğinde muvaffak kılan Allâhu Teâlâ’ya hamd olsun” der.[/FONT][FONT=arial,helvetica,sans-serif]Bu hadis hakkında bilmemiz gereken bir husus bu hadisin ne nas olarak ne de fer’ olarak hadis uleması indinde senet yönüyle sabit değildir. Nas dememden muradım: hadis uleması çoğunluk olarak bu hadisin senedine zayıf olarak hükmetmişlerdir.[/FONT][FONT=arial,helvetica,sans-serif]Hadisçilerin imamı İmam Buhari ve diğer bir çok hadis alimi bu hükme varanlardandır. [/FONT]
[FONT=arial,helvetica,sans-serif]Önce ve sonraki hadis alimlerinin bu hadise zayıf olarak hükmedenlerin sayısı onu geçmiştir. Bunların en eskilerinden hatırladığım kadarıyla İmam Buhari, en sonuncularından da İmam İbnu Hacer el-Askalani olup, bunların arasında bir çok hadis imamı vardır. Bu hadis hakkında “Uydurma ve Zayıf Hadisler Silsilesi ve Ümmet Üzerindeki Kötü Tesirleri” adlı kitabımda değindim. Bu konuda daha tafsilatlı bilgi isteyen oraya müracaat edebilir. Şahidimiz bu hadisin hadis imamları indinde, onların değerlendirmesiyle sahih olmamasıdır. Ve yine onların kaidelerine göre bu rivÂyet-in temelinde cehaleti ile bilinen bir adamın bulunmasıdır. Yani doğruluğuyla tanınmasından öteye, hafıza yönüyle de itkan sahibi birisi olmayan, hadis rivÂyet-iyle tanınmayan birisi bu hadisi rivâyet etmiştir. Bütün bu şartlar o kişi hakkında meçhuldur. Mechûlu’l-ayn olan bir kişi bu hadisi rivâyet etmiştir. Hadis tenkitçisi Dimaşkli İmam Hafız Zahebi “Mizanu’l-İ’tidal fi Nakdi’r-Rical adlı ma’ruf ve değerli eserinde bunu ifade etmiştir. [/FONT]
[FONT=arial,helvetica,sans-serif]Bu hadisin, hadis alimleri indinde nas ve fer’ olma yönünden, zikrettiğimiz gibi zayıf olduğunu öğrenmiş olduğun gibi, bu münasebetle metin yönünden de bu hadisin münker olduğunu zikretmemiz gerekir. Bu da geçen açıklamamdan anlaşılır. Kur'ân-ı Kerîm’le birlikte sünnete yönelmenin farziyetinin açıklanmasına nazaran, burada metnin batıllığı daha açık bir şekilde meydandadır.[/FONT][FONT=arial,helvetica,sans-serif]Bu Kur'ân-ı Kerîm’den sonra sünneti, sünnetten sonra da reyini sıraladı. Burada sünneti Kur'ân mertebesine, reyini de sünnet mertebesine indirdi.[/FONT][FONT=arial,helvetica,sans-serif]Araştırıcı veya fakih ne zaman kendi görüşüne baş vurur?[/FONT][FONT=arial,helvetica,sans-serif]Sünnette bulamadığı zaman.[/FONT][FONT=arial,helvetica,sans-serif]Sünnete ne zaman baş vurur?[/FONT][FONT=arial,helvetica,sans-serif]Kur'ân-ı Kerîm’de bulamadığı zaman.[/FONT][FONT=arial,helvetica,sans-serif]Bu görüş İslama uygun bir görüş değildir. Hiç bir imam ve fakih bu hadisin içerdiği gibi bir sıralamayı uygulamaz[/FONT][FONT=arial,helvetica,sans-serif]“Ne ile hüküm verirsin?” oda “Allâhu Teâlâ’nın kitabıyla” der. “Onda bulamazsan,” “Allah Rasulu {sallAllahu aleyhi ve sellem}’in sünnetiyle,”[/FONT][FONT=arial,helvetica,sans-serif]Daha fazla uzatmamak için bir misalle bile olsa bu hadisin metninin münker olduğunu anlatmamız gerekir. [/FONT][FONT=arial,helvetica,sans-serif]Hepimiz Allâhu Teâlâ’nın şu sözünü biliyoruz:[/FONT][FONT=arial,helvetica,sans-serif]“Size ölü eti ve kan haram kılındı,” birisi bu işaret edilen sıralamaya göre hareket eden bir fakihe (Muaz hadisinde ki sıralamaya göre) denizin ölüsünden sorsa, ilk etapta Kur'ân-ı Kerîm’e bakacak, cevabı âyette açık olan hüküm “Size ölü eti ve kan haram kılındı” Âyet-ine dayanarak balığın ölüsünü haram kılacak. Aynı şekilde ciğer ve dalaktan sorulduğunda yalnız Âyet-i kerimeye istinad edersede cevabı aynı olacak çünkü âyette kanın hükmü ölü etiyle aynıdır. “Size ölü eti ve kan haram kılındı” dalakla ciğer kandır. [/FONT]
[FONT=arial,helvetica,sans-serif]O zaman sadece Âyet-i kerimeye dayanarak vermiş olduğu hüküm İslami bir hüküm değildir. Çünkü daha önce de zikrettiğim gibi İslam dini sadece Kur'ân-ı Kerîm’den ibaret değildir, bilakis hem Kur'ân-ı Kerîm ve beyandır, hem Kur'ân-ı Kerîm ve sünnettir. Bu Âyet-i kerimeyle ilgili olarak Peygamber {sallAllahu aleyhi ve sellem}’in beyanı nedir?Peygamber {sallAllahu aleyhi ve sellem}’den senedi hakkında söz edilen ancak İbnu Umer {radiyallahü anhu}’dan sahih bir senetle mevkuf olarak gelen bir rivâyette ki, bunun hükmü hadis alimleri indinde merfudur. Çünkü lafzı şöyledir: “Bize iki çeşit ölü eti ve iki çeşit kan helal kılındı: Çekirge ve balık, dalak ve ciğer.”[/FONT][FONT=arial,helvetica,sans-serif]Bu hadise göre, bazı ölü etinin ve bazı kanın helal kılınmasıdır.[/FONT]
(Forumda 20 binden fazla karakterle cevap yazamadığımızdan alttaki cevapta deveam edeceğim insaallah)
 

islamiuniversite

New member
Katılım
14 Haz 2009
Mesajlar
11
Tepkime puanı
11
Puanları
0
Bismillahirrahmanirrahim.
[FONT=arial,helvetica,sans-serif]Kur'ân-ı Kerîm’i Nasıl Tefsir Etmemiz Gerekir[/FONT][FONT=arial,helvetica,sans-serif]?[/FONT][FONT=arial,helvetica,sans-serif] Üzülerek belirtmek isterim ki, günümüzde bir sapma olarak beliren ve belirli bir amaca bağlı olarak geliştirdikleri felsefi yöntemlerle ve de Sünnet’i reddetme gayretiyle, Sünnet’den yoksun salt Kur’an-la yetinme çabaları güdülen bazı te’lif eserlerin raflarda sıkça görülmeye başlanıldığı bir zaman münasebetiyle Kur’an-ı beyan ve tefsir ettiğinden dolayı sizlere ilmimizin nisbetinde, bu önemli konuda Allâhu Teâlâ’nın “Hayırda ve iyilikte yardımlaşın”[/FONT][FONT=arial,helvetica,sans-serif] emrinden yola çıkarak bir şeyler zikretmeyi uygun bulduk.[/FONT]Türkçe tefsirini yazan büyük alim Elmalılı Hamdi efendi merhumun (vefatı:1942) tefsirinin mukaddimesinde Kur'an-ı Kerim'i anlamak isteyenlere tavsiyesi:
"Doğrusu Kur'an'ı cidden anlamak, tetkik etmek isteyenlerin onu usulü ile Arabi yolundan ve muteber tefsirlerinden anlamaya çalışmaları zaruridir.
Kur'an'ın falan tercümesinde şöyle demiş, diyerek hükümler çıkarmaya,meseleleri münakaşa etmeye kalkışmamalıdır. Bunu imanı olanlar yapmaz, kendini bilen ehl-i insaf da yapmaz.
Kur'an'dan bahsetmek isteyenler onu hiç olmazsa harekesiz olarak yüzünden okuyabilmelidir. Mamafih öyle kimseler görüyoruz ki Kur'an'ı harekesiz okumak şöyle dursun, harekesiyle biledürüst okuyamadığı halde onun hükümlerinden, manalarından ictihada kalkışıyorlar.
Öylelerini görüyoruz ki, Kur'an'ı anlamıyor ve tefsirlere, müfessirlerin tevilleri karışmıştır diye onları da dikkate almak istemiyor da eline geçirdiği tercümeleri okumakla Kur'an'ı tetkik etmiş olacağını iddia ediyor. Düşünmüyor ki okuduğu tercümeye alim müfessirlerin tevili değilse cahil mütercimlerin hatası, noksanı karışmıştır!" (Hak Dini, Kur'an Dili mukaddimesinden)

[FONT=arial,helvetica,sans-serif]Hepimizin İslam’dan zaruri olarak bildiği husus; İslam’ın temeli Peygamber {sallAllahu aleyhi ve sellem}’in kalbine Allâhu Teâlâ tarafından indirilen Kur'ân-ı Kerîm’dir. [/FONT]
[FONT=arial,helvetica,sans-serif]İnsanlardan bir çoğu Arapça’yı biraz bilmekle Allâhu Teâlâ’nın kitabını -ne kadar hevalarına göre anladıklarını söylemesek te - akıllarına göre anlamakta kendilerini hür görebilmektedirler.[/FONT][FONT=arial,helvetica,sans-serif]Bundan dolayı kendinde ilimden bir şey olan kişilerin üzerine, asrımızda çoğalmaya başlayıp kendisini gösteren, yarım asırdan beri kendilerini Kur'ân-a nisbet eden, kendilerine Kur'âncılar (mealciler) adı veren ve İslam’ın sadece Kur'ân-ı Kerîm’den ibaret olduğu iddiasına kalkışan bu fasit sinsi görüşü ibtal etme görevi düşmektedir.[/FONT]
[FONT=arial,helvetica,sans-serif]Bu günde geçmiştekine benzeyen yeni bir iddia ortaya atılmıştır ki; önceki gurup gibi sadece Kur'ân-ı Kerîm’le yetinmeyi ortaya açık olarak atmasa bile, bu konuyu yeniden tartışma gündemine sokmaları ve Müslümanların zihninde şüphe tohumları ekmeye çalışanlar İslam’ın Kur'ân-ı Kerîm’den başka bir şey olmadığını insanlara her fırsatta aşılamaya kalkışmaktadırlar. [/FONT]
[FONT=arial,helvetica,sans-serif]İslam’ın sadece Kur'ân-ı Kerîm’den ibaret olduğu iddiasının batıllığını isbat etmeye ihtiyacımız yoktur. Ancak bazı insanların Kitap ve Sünnet’e uyduklarını iddia etseler de akılları veya hevaları Sünnet’i ehemmiyetsiz görüp Kur'ân-ı Kerîm’le yetinme yönünde onların saplandığı batıla saplanmaktadırlar.[/FONT][FONT=arial,helvetica,sans-serif]Bunun için bu yoldan gidenlerin metodunun ne kadar tehlikeli olduğunu sizlere beyan etmek istedim. [/FONT]
[FONT=arial,helvetica,sans-serif]Biz hepimiz Allâhu Teâlâ’nın Peygamber {sallAllahu aleyhi ve sellem}’i muhatap olarak aldığı sözü bilmekteyiz. “Sana zikri, insanlara indirileni (li tubeyyine) açıklayasın diye indirdik” ve Kitap ve Sünnet’e dönmenin gerekliliğini savunan Sünnet davetçilerinin zikretmiş oldukları âyetler burada zikredilmeyecek kadar çoktur. Bunları burada zikretmek konumuzu uzatır. Ancak ben burada az önce zikretmiş olduğum Âyet-in üzerinde duracağım. [/FONT]
[FONT=arial,helvetica,sans-serif]“Sana zikri, insanlara indirileni (li tubeyyine) açıklayasın diye indirdik”[/FONT][FONT=arial,helvetica,sans-serif]Bu Âyet-i Kerime de apaçık ifade vardır ki; oda Peygamber {sallAllahu aleyhi ve sellem}’e indirilen bu Kur'ân-ı Kerîm-i açıklama göreviyle de yine o mükellef kılınmıştır. Âyet-i Kerim-ede geçen beyan kelimesi Peygamber {sallAllahu aleyhi ve sellem}’in temiz arındırılmış sünnetidir.[/FONT][FONT=arial,helvetica,sans-serif]Bu Âyet-in manası şudur: Bırakın arapçayı sonradan öğrenmiş olanları da fasih Arapça’yı bilen Araplar dahi olsalar, Allâhu Teâlâ Kur'ân-ı Kerîm’in anlayışını insanlara bırakmamıştır.[/FONT]
[FONT=arial,helvetica,sans-serif]Hiç şüphesiz ki onlar Peygamber {sallAllahu aleyhi ve sellem}’in beyanından (açıklamasından) mustağni olamazlar. Çünkü bu beyan Allâhu Teâlâ’nın Peygamber {sallAllahu aleyhi ve sellem}’in kalbine indirdiği ikinci vahiydir. [/FONT][FONT=arial,helvetica,sans-serif]Allâhu Teâlâ’nın hikmeti, okunması ibadet olan Kur'ân-ı Kerîm-i gerektirdiği gibi, diğeri de Kur'ân-ı Kerîm gibi vahiy olup onun gibi okunması ibadet olmayan, ancak muhafazasına gerek duyulan ikinci bir vahiy gerektirdi. Çünkü açıklanan şeyi (Kur'ân-ı Kerîm’i) anlamanın yolu ancak açıklayanı veyahut Peygamber {sallAllahu aleyhi ve sellem}’in açıklamasıyla mükellef tutulduğu beyanı anlamadan geçer.[/FONT][FONT=arial,helvetica,sans-serif]“Arabların arabı, onların en akıllısı, ve fasihi de olsa Kur'ân-ı Kerîm’i anlamada hiç kimse bağımsız değildir” sözümüz belki bazılarına garip gelebilir. [/FONT]
[FONT=arial,helvetica,sans-serif]Ancak bunlar Kur'ân-ı Kerîm onların dilinde indirildiği halde arapçayı anlamada Peygamber {sallAllahu aleyhi ve sellem}’in ashabından da daha anlayışlı ve arap diline onlardan daha çok mu vakıftırlar ki? Böyle olmasına rağmen bazı âyetleri anlamada bazı sorunlarla karşılaştıklarında meseleyi Peygamber {sallAllahu aleyhi ve sellem}’e arzederlerdi.[/FONT][FONT=arial,helvetica,sans-serif]Bunun açık örneğini İmam Buhari {Rahmetullahi Aleyh}’in Sahihinde ve İmam Ahmed {Rahmetullahi Aleyh}’in de Müsned’inde Abdullah b. Mes’ud {radiyallahü anhu}’dan rivâyet ettikleri hadistir: [/FONT]
[FONT=arial,helvetica,sans-serif]Peygamber {sallAllahu aleyhi ve sellem} ashabına Allâhu Tebâreke ve Teâlâ’nın “İman ettikten sonra imanlarına zulum bulaştırmayanlar var ya. İşte güvenlik onlaradır ve doğru yolda olanlar da onlardır.” Mealindeki kavlini okunduğunda ashabı bu Âyet-i Kerime altında ezildi, ağır geldi ve dediler ki: Ey Allâh’ın Rasûlü! Bizden kim nefsine zulmetmez ki?Buradaki zulümden kişinin nefsine zulmetmesi veya kişinin arkadaşına zulmetmesi veyahut ehline zulmetmesi gibi herhangi bir zulmü anladılar. [/FONT]
[FONT=arial,helvetica,sans-serif]Peygamber {sallAllahu aleyhi ve sellem} meselenin onların zihinlerinde çağrıştırdığı mana değil de bu zulmün büyük zulüm olup Allâhu Teâlâ’ya şirk koşma olduğunu beyan etti ve Allâhu Teâlâ’nın Lokman Suresindeki Salih Kul Lokman {aleyhisselam}’ın sözünü hatırlattı. “Oğluna; -Ey evlatçığım! Sakın Allah’a ortak koşma! Şirk gerçekten büyük bir zulümdür, dedi”[/FONT][FONT=arial,helvetica,sans-serif]İşte onlar Peygamber {sallAllahu aleyhi ve sellem}’in ashabı. Onlar ki arabın en fasih olanları. Onlar Âyet-i Kerime’de geçen bu lafzı anlamada zorluk çekip ancak Peygamber {sallAllahu aleyhi ve sellem}’in beyanından sonra müşkilleri son buluyor.[/FONT][FONT=arial,helvetica,sans-serif]İşte Allâhu Teâlâ’nın geçen Âyet-i Kerime’de zikrettiği budur. “Sana zikri, insanlara indirileni (li tubeyyine) açıklayasın diye indirdik” Bundan dolayı hiç bir kimsenin Sünnet’e başvurmadan Kur'ân-ı Kerîm’i anlamada müstakil olamayacağını zihinlerimizde karar kılıp, bunu âkîde olarak kabullenip inanmamızdır.[/FONT][FONT=arial,helvetica,sans-serif]Gerçekten Peygamber {sallAllahu aleyhi ve sellem}: “Size iki husus bıraktım, bunlara sarıldığınız müddetçe asla sapıklığa düşmezsiniz: Allâhu Teâlâ’nın kitabı ve benim sünnetim.” [/FONT]
[FONT=arial,helvetica,sans-serif]Başka bir rivâyette: “Allâhu Teâlâ’nın Kitabı ve akrabalarım. Onlar havuza gelene kadar ayrılmazlar.”[/FONT][FONT=arial,helvetica,sans-serif]Hadiste size iki şey bıraktım deniyor. İki vahiy, bir değil. Bu ikisine sarıldığınız müddetçe sapıklığa düşmezsiniz: Kitabullah ve Sünnetim.[/FONT][FONT=arial,helvetica,sans-serif]Bu hadisin anlamı: Bunlardan sadece birine tutunan taifeler sapıktırlar. Kitap ve sünnetin dışındadırlar. Sadece Kur'ân-ı Kerîm’i alıp sünneti terk edenin durumu aynen sadece sünneti alıp Kur'ân-ı Kerîm’i bırakan gibidir. Bunları yapan topluluklar açık bir sapıklık içerisindedirler. Hidâyet ve nur bu iki nura birden sarılmaktır. Allâhu Teâlâ’nın kitabı ve Peygamber {sallAllahu aleyhi ve sellem}’in sünneti. Peygamber {sallAllahu aleyhi ve sellem} bizlere bu sahih hadiste verdiği müjde; Rabbimizin kitabı ve Peygamberimiz {sallAllahu aleyhi ve sellem}’in Sünnetine tutunduğumuzda hiç bir zaman sapıtmayacağımızdır.[/FONT][FONT=arial,helvetica,sans-serif]Bunun için Kur'ân-ı, Kur'ân ve sünnet ile tefsir etmek tefsir usulu ve tefsir ilmi kaidesidir. Ve bunu üzerine basarak söylüyorum ki: Kur'ân-ı, Kur'ân ve sünnet ile tefsir etmek gerekli olup, bazı kitaplarda okuduğunuz gibi Kur'ân-ı Kerîm’i önce Kur'ân-ı Kerîm’le sonra sünnetle edilmesi gerekir diyenler gibi demiyorum.[/FONT][FONT=arial,helvetica,sans-serif]Maalesef bu yaygın bir hatadır. Çünkü gördüğünüz gibi sünnet Kur'ân-ı Kerîm’i beyan, mücmelini tafsil edip, mutlak olanı da kayda bağlar. Umumi olanı hususileştirip, buna benzer Müslüman’ın ihtiyaç duyduğu beyyinatları (açıklamalar) içerir. Bunun için Kur'ân-ı tefsirde sadece Kur'ân-ı Kerîm ile yetinmek caiz değildir. [/FONT]
[FONT=arial,helvetica,sans-serif]Doğru ve hak olan Kur'ân-ı, Kur'ân ve sünnetle beraber tefsir etmek gerekir. Peygamber {sallAllahu aleyhi ve sellem} bu gerçeği, “Onlar ikisi havuza yanıma gelene kadar birbirinden ayrılmazlar” hadisiyle beyan etmiştir.[/FONT][FONT=arial,helvetica,sans-serif]Böylelikle Kur'ân-ı Kerîm’den bir âyet tefsir etmek isteyen müfessirin takınacağı uslup; Kur'ân-ı Kerîm ve Sünneti bir araya toplaması gerekmektedir. Tefsir edeceği âyet âkîde, ahkam veya ahlak ve suluka dair meselerde olduğunda bu ihtiyaç daha da şiddetlidir. Neden böyle diyoruz? Çünkü Kur'ân-ı Kerîm’den bir âyet Peygamber {sallAllahu aleyhi ve sellem}’in beyanını gerektirebilir.[/FONT][FONT=arial,helvetica,sans-serif]Bu mevzuyu tamamlama açısından ilim talebelerinin ve hasseten usulu fıkıh okuyanların yakından bildiği bir hadistir. Bu hadis içtihad ve kıyasa dair delil olarak zikredilir.[/FONT]
[FONT=arial,helvetica,sans-serif]Bu bazı sünen kitaplarında Muaz b. Cebel {radiyallahü anhu}’dan rivâyet edilen hadisdir. Peygamber {sallAllahu aleyhi ve sellem} Muaz’ı {radiyallahü anhu}’yu Yemen’e gönderdiğinde ona şöyle sorar: “Ne ile hüküm verirsin?” oda “Allâhu Teâlâ’nın kitabıyla” der. “Onda bulamazsan,” “Allah Rasulu {sallAllahu aleyhi ve sellem}’in sünnetiyle,” “Onda bulamazsan?” kendi görüşümle hüküm vermeye çalışırım” der. Peygamber {sallAllahu aleyhi ve sellem}’de buna karşılık: “Allâhu Teâlâ’nın Elçisinin Elçisini Allah Rasulunun sevdiğinde muvaffak kılan Allâhu Teâlâ’ya hamd olsun” der.[/FONT][FONT=arial,helvetica,sans-serif]Bu hadis hakkında bilmemiz gereken bir husus bu hadisin ne nas olarak ne de fer’ olarak hadis uleması indinde senet yönüyle sabit değildir. Nas dememden muradım: hadis uleması çoğunluk olarak bu hadisin senedine zayıf olarak hükmetmişlerdir.[/FONT][FONT=arial,helvetica,sans-serif]Hadisçilerin imamı İmam Buhari ve diğer bir çok hadis alimi bu hükme varanlardandır. [/FONT]
[FONT=arial,helvetica,sans-serif]Önce ve sonraki hadis alimlerinin bu hadise zayıf olarak hükmedenlerin sayısı onu geçmiştir. Bunların en eskilerinden hatırladığım kadarıyla İmam Buhari, en sonuncularından da İmam İbnu Hacer el-Askalani olup, bunların arasında bir çok hadis imamı vardır. Bu hadis hakkında “Uydurma ve Zayıf Hadisler Silsilesi ve Ümmet Üzerindeki Kötü Tesirleri” adlı kitabımda değindim. Bu konuda daha tafsilatlı bilgi isteyen oraya müracaat edebilir. Şahidimiz bu hadisin hadis imamları indinde, onların değerlendirmesiyle sahih olmamasıdır. Ve yine onların kaidelerine göre bu rivÂyet-in temelinde cehaleti ile bilinen bir adamın bulunmasıdır. Yani doğruluğuyla tanınmasından öteye, hafıza yönüyle de itkan sahibi birisi olmayan, hadis rivÂyet-iyle tanınmayan birisi bu hadisi rivâyet etmiştir. Bütün bu şartlar o kişi hakkında meçhuldur. Mechûlu’l-ayn olan bir kişi bu hadisi rivâyet etmiştir. Hadis tenkitçisi Dimaşkli İmam Hafız Zahebi “Mizanu’l-İ’tidal fi Nakdi’r-Rical adlı ma’ruf ve değerli eserinde bunu ifade etmiştir. [/FONT]
[FONT=arial,helvetica,sans-serif]Bu hadisin, hadis alimleri indinde nas ve fer’ olma yönünden, zikrettiğimiz gibi zayıf olduğunu öğrenmiş olduğun gibi, bu münasebetle metin yönünden de bu hadisin münker olduğunu zikretmemiz gerekir. Bu da geçen açıklamamdan anlaşılır. Kur'ân-ı Kerîm’le birlikte sünnete yönelmenin farziyetinin açıklanmasına nazaran, burada metnin batıllığı daha açık bir şekilde meydandadır.[/FONT][FONT=arial,helvetica,sans-serif]Bu Kur'ân-ı Kerîm’den sonra sünneti, sünnetten sonra da reyini sıraladı. Burada sünneti Kur'ân mertebesine, reyini de sünnet mertebesine indirdi.[/FONT][FONT=arial,helvetica,sans-serif]Araştırıcı veya fakih ne zaman kendi görüşüne baş vurur?[/FONT][FONT=arial,helvetica,sans-serif]Sünnette bulamadığı zaman.[/FONT][FONT=arial,helvetica,sans-serif]Sünnete ne zaman baş vurur?[/FONT][FONT=arial,helvetica,sans-serif]Kur'ân-ı Kerîm’de bulamadığı zaman.[/FONT][FONT=arial,helvetica,sans-serif]Bu görüş İslama uygun bir görüş değildir. Hiç bir imam ve fakih bu hadisin içerdiği gibi bir sıralamayı uygulamaz[/FONT][FONT=arial,helvetica,sans-serif]“Ne ile hüküm verirsin?” oda “Allâhu Teâlâ’nın kitabıyla” der. “Onda bulamazsan,” “Allah Rasulu {sallAllahu aleyhi ve sellem}’in sünnetiyle,”[/FONT][FONT=arial,helvetica,sans-serif]Daha fazla uzatmamak için bir misalle bile olsa bu hadisin metninin münker olduğunu anlatmamız gerekir. [/FONT][FONT=arial,helvetica,sans-serif]Hepimiz Allâhu Teâlâ’nın şu sözünü biliyoruz:[/FONT][FONT=arial,helvetica,sans-serif]“Size ölü eti ve kan haram kılındı,” birisi bu işaret edilen sıralamaya göre hareket eden bir fakihe (Muaz hadisinde ki sıralamaya göre) denizin ölüsünden sorsa, ilk etapta Kur'ân-ı Kerîm’e bakacak, cevabı âyette açık olan hüküm “Size ölü eti ve kan haram kılındı” Âyet-ine dayanarak balığın ölüsünü haram kılacak. Aynı şekilde ciğer ve dalaktan sorulduğunda yalnız Âyet-i kerimeye istinad edersede cevabı aynı olacak çünkü âyette kanın hükmü ölü etiyle aynıdır. “Size ölü eti ve kan haram kılındı” dalakla ciğer kandır. [/FONT]
[FONT=arial,helvetica,sans-serif]O zaman sadece Âyet-i kerimeye dayanarak vermiş olduğu hüküm İslami bir hüküm değildir. Çünkü daha önce de zikrettiğim gibi İslam dini sadece Kur'ân-ı Kerîm’den ibaret değildir, bilakis hem Kur'ân-ı Kerîm ve beyandır, hem Kur'ân-ı Kerîm ve sünnettir. Bu Âyet-i kerimeyle ilgili olarak Peygamber {sallAllahu aleyhi ve sellem}’in beyanı nedir?Peygamber {sallAllahu aleyhi ve sellem}’den senedi hakkında söz edilen ancak İbnu Umer {radiyallahü anhu}’dan sahih bir senetle mevkuf olarak gelen bir rivâyette ki, bunun hükmü hadis alimleri indinde merfudur. Çünkü lafzı şöyledir: “Bize iki çeşit ölü eti ve iki çeşit kan helal kılındı: Çekirge ve balık, dalak ve ciğer.”[/FONT][FONT=arial,helvetica,sans-serif]Bu hadise göre, bazı ölü etinin ve bazı kanın helal kılınmasıdır.[/FONT]
(Forumda 20 binden fazla karakterle cevap yazamadığımızdan alttaki cevapta deveam edeceğim insaallah)
 

islamiuniversite

New member
Katılım
14 Haz 2009
Mesajlar
11
Tepkime puanı
11
Puanları
0
(İzahatın Devamıdır)
[FONT=arial,helvetica,sans-serif]Aynı şekilde İmam Müslim’in sahihinde Cabir b. Abdullah’dan konuyla ilgili diğer bir hadis vardır: [/FONT][FONT=arial,helvetica,sans-serif]Nebi {sallAllahu aleyhi ve sellem} başlarında Ebu Ubeyde b. Cerrah’ı komutan tayin ettiği bir seriyye gönderir. Deniz kenarına doğru yol almışlardı. Azıkları biraz hurmadan ibaret olup oda bitmeye yüz tutmuştu. Hurmaları azalınca her ferde birer hurma dağıtmaya başladılar. Çok uzaktan sahil kenarında büyük bir şey kendilerine belirdi, yaklaştıklarında onun karaya vurmuş anber denilen büyük bir balık olduğunu gördüler.Ebu Ubeyde: “Bu bir ölüdür” dedi, sonra da: “Hayır, muhakkak ki bizler Allah’ın Rasûlunun elçileriyiz ve Allah yolunda (mücahidler) yız. Şimdi de açlık zaruretine düşmüş haldesiniz. Binaenaleyh bundan yeyiniz” dedi. Sahabeler ondan bir ay üç yüz kişi semizlenerek yediklerini, ondan öküz büyüklüğünde parçalar kestiklerini. Onun büyüklüğünü de on üç kişinin göz çukuruna oturabilip, kaburga kemiklerinden birini alıp diktiklerini, altından deveye binmiş bir insanın kolaylıkla geçtiği şeklinde tarif etmişlerdir. [/FONT] [FONT=arial,helvetica,sans-serif]Ve yine onun etini kaynatıp kurutarak kendilerine yol azığı elde ettiklerini söylemektedir. Medine’ye döndüklerinde olayı Peygamber {sallAllahu aleyhi ve sellem}’e haber verirler. Bunu üzerine Rasûlullah {sallAllahu aleyhi ve sellem}: “O, Allâhu Teâlâ’nın sizler için çıkardığı bir rızıktır. Yanınızda onun etinden bir şey var mı ki bize de yediresiniz?” buyurdu. Müteâkiben biz ondan Rasûlullah {sallAllahu aleyhi ve sellem}’e gönderdik o da bunu yedi.[/FONT][FONT=arial,helvetica,sans-serif]Bu hadis önceki İbnu Umer {radiyallahü anhu}’nun hadisinin delalet ettiği denizin ölüsünün helal olması konusuyla bağlantılıdır.[/FONT][FONT=arial,helvetica,sans-serif]Sadece Kur'ân-ı Kerîm’le yetinen veya bunların şüphelerinden etkilenmiş bir kişinin deniz ölüsünden veya buna benzer şeylerden sorulduğunda takınacağı tavır sadece “Size ölü eti ve kan haram kılındı” Âyet-ini okuyup, buda ölüdür demek olacaktır.[/FONT][FONT=arial,helvetica,sans-serif]Ancak Kur'ân-ı Kerîm’e dönüp Peygamber {sallAllahu aleyhi ve sellem}’e itaatin Allâhu Teâlâ’ya itaat olduğunu isbat eden Âyet-i kerimeleri müracaat ettiğinde o da sünnete dönme gereğini duyacak ve onu Kur'ân-ı Kerîm’le birlikte ele alacaktır. Ve “Size ölü eti ve kan haram kılındı” Âyet-i kerimesinin hükmüne deniz hayvanlarının ölüsünü, kan olan ciğer ve dalağı bu hükümden ayrı tutacaktır.[/FONT][FONT=arial,helvetica,sans-serif]Bunun ayrı tutulması gerektiğini nasıl karar veriyoruz? [/FONT]
[FONT=arial,helvetica,sans-serif]Tabii ki Peygamber {sallAllahu aleyhi ve sellem}’in beyanında buluyoruz ki, bu çok önemli bir husustur. Bunun için şeriatın tümü, sünneti Kur'ân-ı Kerîm’le birleştirmeye dayanır. İmam Şafii {Rahmetullahi Aleyh}’den şöyle bir rivâyet gelmiştir. “Sünnetin tümü Allâhu Teâlâ’nın Peygamber {sallAllahu aleyhi ve sellem}’e öğretisidir.” İmamı Şafii {Rahmetullahi Aleyh} sahih sünnetin tümünü Kur'ân-ı Kerîm içerir demek istemiştir. Allâhu Teâlâ Peygamber {sallAllahu aleyhi ve sellem}’e Müslümanların beyanına ihtiyaç duydukları şeyleri ilham etmiştir. Bu verdiğimiz misal yeterlidir inşaAllah. [/FONT][FONT=arial,helvetica,sans-serif]İşte Kur'ân-ı Kerîm tefsirinde uygulayacağımız kaide; Kur'ân-ı Kerîm ve Sahih Sünnet’te birden dönmektir. Kur'ân-ı Kerîm’e sonrada Sünnete diyemeyiz. Çünkü burada sünneti ikinci mertebeye indirme vardır.[/FONT][FONT=arial,helvetica,sans-serif]Evet, sünnet bize ulaşması yönünden mütevatir yolla gelen Kur'ân-ı Kerîm’e göre ikinci mertebededir. Ancak iş görmesi ve ona duyulan ihtiyaç yönünden Kur'ân-ı Kerîm’le aynı sevidedir. Burada bu ikisinin arasını ayırt etmemiz caiz değildir. [/FONT]
[FONT=arial,helvetica,sans-serif]Bazı mütehassıs hadis alimlerinden mulahaza edilen ayırım rivâyet ilmiyle alakalı olup, dirâyet yönüyle veya fıkıh yahut Kitabı anlama hususuyla ilgili değildir. Bu hususlarda Allâhu Teâlâ’nın kitabıyla Peygamber {sallAllahu aleyhi ve sellem}’in sünneti arasında bir ayırım yoktur.[/FONT][FONT=arial,helvetica,sans-serif]Bazı şüphecilerin Peygamber {sallAllahu aleyhi ve sellem}’in sünneti için ortaya attıkları şüpheler, bizi ister istemez onların sünnetin rivâyet yollarını bilmedikleri onun temel kaidelerinden cahil oldukları, ravilerin hal tercemelerini bilmedikleri için başka bir araştırmaya götürür.[/FONT][FONT=arial,helvetica,sans-serif]O şüpheleri hadisi ahad ve tevatür dedikleri şey değil midir?[/FONT][FONT=arial,helvetica,sans-serif]Mütevatir ve Ahad’ın Hükmü[/FONT][FONT=arial,helvetica,sans-serif]Hadisu’l-ahad dedikleri bu terimlerden sadece istifade edecek olanlar bu ümmetin alimlerinden hadis ve sünnet hususunda mütehassıs olmuş bazı fertlerdir. Müslümanların umumuna gelince bu tafsilattan hiç bir kazanç elde edemezler. Bilakis bu Nebi {sallAllahu aleyhi ve sellem}’den gelen ve iman edilmesi gereken bu hadisleri, şek ve şüphecilerin akıllarının kavramamasına bir sebeptir.[/FONT]
[FONT=arial,helvetica,sans-serif]Hadis: Hangi yolla olursa olsun sahih olarak peygamber {sallAllahu aleyhi ve sellem}’den bize alimlerin tarif ettiği şekilde rivâyet edilen hadis demek olup bunun tafsili Müslümanların umumunu ilgilendirecek bir konu değildir.[/FONT][FONT=arial,helvetica,sans-serif]Hadisin kısımları olan; hasen, sahih, hasen li zatihi, hesen li ğayrihi, sahih li zatihi, sahih li ğayrihi, sahih garib, sahih mustafid, sahih meşhur, sahih mutevatir, bunların hepsi ilim ehlinin sahası olup, Müslümanların umumunu ilgilendiren; hadisin ilim ehlinden sahih olmasını öğrenip, ona iman ve tasdik etmeleri onlar için yeterlidir.[/FONT][FONT=arial,helvetica,sans-serif]Müslümanların umumunu ilgilendirmeyen sadece ilim ehlinin sahası olan bu tafsilatlara girenler, Müslümanların umumunu sahih olan bir çok hadise inanmama çağrısını yapmaktadırlar. Niçin? Çünkü ahad hadislerdir de ondan. [/FONT]
[FONT=arial,helvetica,sans-serif]Kısa olarak ahadın manası mütevatir derecesine ulaşmayan hadis demektir.[/FONT][FONT=arial,helvetica,sans-serif]Burada tevaturden istedikleri; mütevatir olmayan ahad hadislerin ihtiva ettiği ğaybi konularda alınmasının caiz olamamasıdır. Bunu âkîde olarak da tabir ederler. Ahkama dalalet etmeyen bütün hadisler ğayıbla bağlantılıdır. Öyleyse o mütevatir değilse o hadis alınmaz. İşte az önce yapılan tafsilata değinen insanların istedikleri budur.[/FONT][FONT=arial,helvetica,sans-serif]İşte bu tafsilat vakıamıza uygundur, ancak bunu kim açığa vuracak?[/FONT][FONT=arial,helvetica,sans-serif]Bunu açığa çıkaracak olan her asırda az da olsalar hadiste mütehassıs olmuş alimlerimizdir.[/FONT][FONT=arial,helvetica,sans-serif]Bu konuya alimler indinde ittifak edilen hadisle bir örnek verelim.[/FONT][FONT=arial,helvetica,sans-serif]Mütevatir hadise en açık misal Peygamber {sallAllahu aleyhi ve sellem}’in şu sözüdür: [/FONT][FONT=arial,helvetica,sans-serif]“Kim bana bilerek yalan uydurursa ateşteki oturacağı yeri hazırlasın.” [/FONT][FONT=arial,helvetica,sans-serif]Bu hadis fi’len mütevatir bir hadistir, çünkü bu hadisi rivâyet eden sahabinin sayısı yüzü geçmiştir. Ancak sizden şimdi hanginizin gücü yetecek de bu hadisin bütün rivâyet yollarına ulaşacak ki; o insanın indinde bu hadis mütevatir olsun? Bu hadisin mütavatir olduğunu ben size dersem o zaman tevatür bende kesilmiş olur. [/FONT]
[FONT=arial,helvetica,sans-serif]Ve sizin indinizde bu hadisin tevatür bulabilmesi için benim yaptığımı yapmanız gereklidir. Aynen bu hadisin bütün yollarını araştırmış ve onların indinde tevatür derecesine ulaşanlar gibi. Öyleyse Müslümanların umumunu ilgilendirmeyen felsefs gibi bu tafsilatın faydası ne olacaktır?[/FONT][FONT=arial,helvetica,sans-serif]Hadiste mütevatir şartının konulması, Peygamber {sallAllahu aleyhi ve sellem}’in hadislerini ibtal etmekten başka bir şey değildir. Bundan dolayı günümüzde bir çok insanı bu konuda guruplaşmış görüyoruz. Bazıları daha henüz guruplaşmamış. [/FONT][FONT=arial,helvetica,sans-serif]Bunlar ahkama dair olmayıp, âkîde ve ğaybiyatla ilgili sahih hadisleri, ahad hadis olması hasebiyle reddedip aynen meyvanın çekirdeğini çıkartıp fırlattıkları gibi reddedebiliyorlar.[/FONT][FONT=arial,helvetica,sans-serif]Şimdi Peygamber {sallAllahu aleyhi ve sellem}’in zamanına dönüp, Peygamber {sallAllahu aleyhi ve sellem}’in Peygamber {sallAllahu aleyhi ve sellem}’in sahabelerinin Peygamber {sallAllahu aleyhi ve sellem}’in hadislerini kendilerinden sonrakilere nasıl rivâyet ettiklerini görelim. Bunlar Peygamber {sallAllahu aleyhi ve sellem} zamanında yaşayıp onun sohbetine nail olamayan Yemenliler gibi Peygamber {sallAllahu aleyhi ve sellem}’e gelmeye imkan bulamayan ve Peygamber {sallAllahu aleyhi ve sellem}’in onlara değişik zamanlarda Muaz, Ali, Ebu Musa {radiyallahü anhum} gibi sahabeleri gönderdiği insanlarda olsalar. Bunlara Peygamber {sallAllahu aleyhi ve sellem} Muaz {radiyallahü anhu}’yu gönderdiğinde sahihaynda da belirtildiği gibi ona şöyle yapmasını emretti:[/FONT][FONT=arial,helvetica,sans-serif]“Onları ilk davet edeceğin şey, “La ilahe illallah ve Muhammedun Rasulullah” kelimesine şahitlik etmeleri olsun. Bunu kabul ederlerse beş vakit namazı emret,…” ila ahiril hadis.[/FONT][FONT=arial,helvetica,sans-serif]Şahidimiz; namaz ahkama müteallik bir ameldir, bununla beraber Peygamber {sallAllahu aleyhi ve sellem} Muaz {radiyallahü anhu}’ya emri namazdan önce onları tevhide davet etmesini emretmiştir. [/FONT]
[FONT=arial,helvetica,sans-serif]Tevhid ise İslam’ın temeli ve aslı olduğu gibi İslam âkîdesinin tümünün aslıdır. Gördüğün gibi Muaz {radiyallahü anhu} Peygamber {sallAllahu aleyhi ve sellem}’in emrini onlar tebliğ ettiği bu haber mütevatir mi yoksa ahad mıydı?[/FONT][FONT=arial,helvetica,sans-serif]Hiç şüphesiz akıl sahibi bir kişi bunun haberi ahad olduğunu görür. Bununla Allâhu Teâlâ’nın ve Rasûlu {sallAllahu aleyhi ve sellem}’in hücceti Yemenlilere ulaştırılmış oldu mu, olmadı mı?[/FONT][FONT=arial,helvetica,sans-serif]Ahad hadisin âkîdede hüccet olmayacağı felsefesini kabul edenlere göre, Peygamber {sallAllahu aleyhi ve sellem}’in arkadaşı Muaz b. Cebel {radiyallahü anhu}’yu tek başına Yemenlilere İslam’ı tebliğle görevlendirmesiyle Allâhu Teâlâ’nın ve Peygamber {sallAllahu aleyhi ve sellem}’in hücceti onlara ulaşmış olamaz. Hüccetin ulaşmış sayılabilmesi için Peygamber {sallAllahu aleyhi ve sellem}’in tevatür adedince bir toplumu onlara göndermesi gerekirdi.[/FONT][FONT=arial,helvetica,sans-serif]Dolayısıyla âkîdede haberi ahadın hüccet olamayacağını iddia edenlerden bazılarına şunu söyledim:[/FONT][FONT=arial,helvetica,sans-serif]“Sizden biriniz küfür diyarından herhangi bir ülkeye gidip orada İslam’a davet edecek olsa, onları ilk davet edeceği şey âkîdeye (imana, inanca) davet edecek. [/FONT]
[FONT=arial,helvetica,sans-serif]Ve İslam’da ilk âkîde Şahadet kelimesidir. Ancak işaret edilen bu gurubun reisi hazırlamış olduğu bir kitabında şöyle bir başlık koymuş: “İmanın Yolu” ve çağrılarını buna göre yapmaktadırlar. İslam beldelerinde Müslümanları İslam’a çağırmak, kafirleri de küfür diyarlarında İslam’a davet etmek.[/FONT][FONT=arial,helvetica,sans-serif]Sizden biriniz gidip iman yolunu onlara anlatsa, bu yolun sonunda ahad hadisin âkîdede delil olamayacağı gelse ve insanlar toplu halde sen iman yolunu anlatıp bitirene kadar senin konferansını dinleseler, sonunda oradaki dinleyicilerden biri kalkıp dese ki: “Ya üstad! Ey hocam! Sen bize İslam âkîdesini öğretiyorsun. Öğrettiklerinin içerisinde ahad hadisin âkîde de delil olamayacağı var. Sen bize İslam inancını öğretmek için o Müslümanların yanından gelen tek bir kişisin. Bu, senin bize öğrettiğin usule, metoda göre Allâhu Teâlâ’nın hücceti bize senin anlatmanla ulaşmış değildir. Çünkü senin haberin ahaddır. Sen şimdi ülkene döneceksin ve oradan tevatür derecesine ulaşacak adedde insan bulup bize getirecek, onlar senin anlattığının İslam’dan olduğuna şahadet edecekler, o zaman biz sana inanırız. İslam bu mu?[/FONT][FONT=arial,helvetica,sans-serif]Siz nerede, Peygamber {sallAllahu aleyhi ve sellem}’in Ali’yi, Muaz’ı, Ebu Musa’yı İslam’ı öğretmek üzere ferd ferd gönderdiği insanlar nerede? Bundan öğrenirsiniz ki; bu İslam’a sonradan sokulmuş bir fikir olup, Selefi Salihin hadisi ahad ve mütevatir gibi ayırıma tabi tutmadığı bir konudur.[/FONT][FONT=arial,helvetica,sans-serif]Size Peygamber {sallAllahu aleyhi ve sellem}’in hadisi bu işin ehli tarafından sahih hükmü verilip ulaşırsa yeterlidir. Akılları kıt olup, akılarını kitap ve sünnet anlayışı ile temizlemeyen insanlardan değil.[/FONT][FONT=arial,helvetica,sans-serif]Öyleyse mütevatir de olmasa, Kur'ân-ı Kerîm’in tefsirini Peygamber {sallAllahu aleyhi ve sellem}’in hadisiyle yapmamız gerekir. Rabbimiz Tebâreke ve Teâlâ’nın kitabını tefsir ederken takip edeceğimiz yol, Allâhu Teâlâ’nın şu Âyet-ine imanımızın gereği olarak Âyet-in belirttiği gibi olması lazımdır.[/FONT][FONT=arial,helvetica,sans-serif]“Bir hususta çekişirseniz eğer Allah’a ve ahiret gününe inanıyorsanız onu Allah’a ve Rasûlune havale ediniz. [/FONT]
[FONT=arial,helvetica,sans-serif]Bu sizin için daha hayırlı olup sonuç bakımından en güzeldir.”[/FONT][FONT=arial,helvetica,sans-serif]İşte Kur'ân-ı Kerîm tefsirinde takip edeceğimiz yol bu olmalıdır.[/FONT][FONT=arial,helvetica,sans-serif]Bir Âyet Hakkında Peygamber {sallAllahu aleyhi ve sellem}’den Bir Hadis Olmazsa Nasıl Bir Yol Takip Ederiz?[/FONT]
(alttaki cevapda devam edeceğim inşallah)
 

islamiuniversite

New member
Katılım
14 Haz 2009
Mesajlar
11
Tepkime puanı
11
Puanları
0
(izahatın devamıdır)

[FONT=arial,helvetica,sans-serif]Burada şunu mulahaza etmemiz lazımdır ki; oda bazı âyetler hakkında tefsir edecek bir hadisin bulunmayışıdır. Böyle bir durumda tefsir usulümüz ne olmalıdır?[/FONT][FONT=arial,helvetica,sans-serif]Cevap: İlim ehli indinde bilindiği gibidir.[/FONT][FONT=arial,helvetica,sans-serif]Sahih sünnette herhangi bir Âyet-i tefsir edecek bir şey bulamazsak, bundan sonra gerekli olan selefi salihin’in tefsirine başvurmamızdır.[/FONT][FONT=arial,helvetica,sans-serif]Bunların başında Allah Rasulü {sallAllahu aleyhi ve sellem}’in Ashabı gelir. Bunlardan en önce İbnu Mes’ud {radiyallahü anhu} gelmektedir ki, Peygamber {sallAllahu aleyhi ve sellem}’e arkadaş olma yönünden bir özelliği olduğu gibi, diğer bir özelliği ise Kur'ân-ı Kerîm tefsirinde Peygamber {sallAllahu aleyhi ve sellem}’e soru sormasıdır. Sonra Abdullah b. Abbas {radiyallahü anhu} gelir. İbnu Mes’ud {radiyallahü anhu} onun “Kur'ân-ı Kerîm’in” tercümanı olduğunu söylemiştir. Kur'ân-ı Kerîm tefsirinde önemli bir yeri olan İbnu Mes’ud {radiyallahü anhu}’nun İbnu Abbas hakkında ki şahadeti budur.[/FONT][FONT=arial,helvetica,sans-serif]Buna göre sahih sünnette bir Âyet-i beyan edecek bir şey bulamazsak, o zaman ashabın tefsirine müracaat ederiz ki bunların başında; İbnu Mes’ud, İbnu Abbas ve daha sonra diğerleri {radiyallahü anhum} gelir. Onların arasında hilaf konusu olmayan bir âyet tefsiri geldiğinde bu tefsiri alıp ondan razı oluruz. Eğer onlardan da bir şey bulamazsak o zaman tefsiri Allah Rasulu {sallAllahu aleyhi ve sellem}’in ashabından alan tabiinden alırız.[/FONT][FONT=arial,helvetica,sans-serif] [/FONT] [FONT=arial,helvetica,sans-serif]Bunlar; Said b. Cubeyr, Tavus {radiyallahü anhum} vb. bunların bazıları tefsiri hususi olarak İbnu Abbas {radiyallahü anhu} gibi sahabelerden aldıkları meşhur olmuştur.[/FONT][FONT=arial,helvetica,sans-serif]Bazı Âyet-i kerimeler vardır ki, bunlar reyle tefsir edilen âyetlerdir. Bunların hakkında doğrudan doğruya Peygamber {sallAllahu aleyhi ve sellem}’den hiç bir tefsir gelmemiştir. Sonradan gelen bazıları hiç bir kayıta bağlı olmadan bu âyetleri mezheplerine uygun olarak tefsir etmektedirler. Bu mesele, Âyet-i kerimeyi kendi mezheplerini destekler mahiyette tefsir ettiklerinden dolayı tehlikeli bir durumdur. Bir Âyet-i tefsir alimleri başka bir şekilde tefsir ederken, bunlar mezhebi görüşlerini desteklemek için bu âyetleri tefsir ederler. Bir misal verecek olursak.[/FONT][FONT=arial,helvetica,sans-serif]“Kur'ân’dan kolayınıza geleni okuyun” Âyet-ini sadece yalnız Kur'ân-ı Kerîm okumak olarak tefsir ettiler. Yani bu konuda Peygamber {sallAllahu aleyhi ve sellem}’den sahih hadis olmasına rağmen, namazlarda gerekli olan Kur'ân-ı Kerîm okunması, uzun bir âyet okunması veya üç tane kısa âyet okunmasıdır diye tefsir ettiler.[/FONT][FONT=arial,helvetica,sans-serif]Bunu Peygamber {sallAllahu aleyhi ve sellem}’den bu konuda sahih olarak;[/FONT][FONT=arial,helvetica,sans-serif]“Namazda Fatihayı okumayanın namazı yoktur”[/FONT]
[FONT=arial,helvetica,sans-serif]Başka bir hadiste ise:[/FONT][FONT=arial,helvetica,sans-serif]“Kim (namazında) Fatihayı okumazsa onun namazı noksandır, onun namazı noksandır, onun namazı noksandır, tamam değildir.” Gibi hadisler geldiği halde Âyet-i kerimeyi böyle tefsir ettiler. Bu iki hadisin işaret ettiği mana bunların Kur'ân-ı Kerîm okumayı sadece kayıtsız olarak okumak diye tefsirlerini reddetmektedir. Bazı muteahhirin mezhepliler Kur'ân-ı Kerîm’in tefsirinin sadece mutevatir sünnetle olabileceğini söylemektedirler. Yani mutevatir olan mutevatir olanla tefsir edilir. Ve bu iki hadisi “Kur’an’dan kolayınıza geleni okuyun” Âyet-ini ilk okuyuşta okuyana zahir olan anlayışa itimad ederek reddettiler.[/FONT][FONT=arial,helvetica,sans-serif]Ancak tefsir alimleri öncekiler veya sonrakiler olsun aralarında hiç ihtilaf olmadan Âyet-i kerimedeki “okuyun” kelimesini gece namazından ne kadar kolayınıza gelirse o kadar kılın diye tefsir etmişlerdir. Çünkü Allâhu Teâlâ bu Âyet-i kerimeyi müzemmil suresindeki; [/FONT][FONT=arial,helvetica,sans-serif]“Senin, gecenin üçte ikisine yakın kısmını, yarısını, üçte birini ibadetle geçirdiğini ve beraberinde bulunanlardan bir topluluğun da (böyle yaptığını) Rabbin elbette biliyor. Geceyi ve gündüzü ölçüp biçen sadece Allah’dır.” Âyet-inden “Artık Kur’an’dan kolayınıza geleni okuyun”a kadar, yani artık o gece namazından kolayınıza gelip kılabildiğiniz kadar kılın. Âyet-i kerime sadece gece namazında Kur'ân-ı Kerîm okumanın gerekliliğine has değildir. Sadece Allâhu Teâlâ mü’minlere gece namazını kolaylaştırmış ve onlara ne kadar kılabilirlerse o kadar kılmaları için bir kolaylık tanımıştır. [/FONT]
[FONT=arial,helvetica,sans-serif]Onların Peygamber {sallAllahu aleyhi ve sellem}’in kılmış olduğu on bir rekatı kılmaları vacip değildir. Âyet-in manası budur. İşte arab dilinin hususiyetlerinden olan bir şeyi cüz’iyyete itlak edip, ondan istenilenin tümü olmasıdır. Okuyun; yani namaz kılın. Namaz talep edilen tüm. Okuma ise cüz (bir bölüm) dür.[/FONT][FONT=arial,helvetica,sans-serif]Arab dili alimleri bu cüz’i zikredip, ondan maksadın o cüz’ün içinde bulunmuş olduğu şeyi tümüyle istenme uslubunun, o tümden bir cüz o şeyin ehemmiyetine delalet eder demişlerdir. Allâhu Teâlâ’nın şu kavli gibi:[/FONT][FONT=arial,helvetica,sans-serif]“Gündüzün güneş dönüp gecenin karanlığı bastırıncaya kadar namaz kıl; bir de fecirde Kur'ân (de sabah namazını).”[/FONT][FONT=arial,helvetica,sans-serif]Sabah Kur’an-ı yani sabahleyin de ikame et. Sabah Kur’an-ı; yani sabah namazı. Yine burada konu cüz’e itlak edilmiş olup ondan tamamı istenmiş. [/FONT]
[FONT=arial,helvetica,sans-serif]Bu arapçada bilinen bir uslupdur. Bundan dolayıdır ki, tefsir alimlerinin selefi ve halefi aralarında hiç bir hilaf olmadan bu Âyet-i kerimeyi bu şekilde tefsir ettikleri meydana çıkınca, birinci ve ikinci hadisi ahad hadis diye ve ahad hadisle Kur'ân-ı Kerîm’in tefsir edilmesi caiz değildir denemez. Çünkü, Âyet-i kerime Kur'ân-ı Kerîm’in dilini bilen alimler tarafından tefsir edilmiştir, bu bir.[/FONT][FONT=arial,helvetica,sans-serif]Ve Peygamber {sallAllahu aleyhi ve sellem}’in hadisi Kur'ân-ı Kerîm’e muhalefet etmez, bilakis bu konunun başlangıcında de dediğimiz gibi onu tefsir eder ve açıklığa kavuşturur. Nasıl olurda Âyet-in farz olsun nafile olsun Müslüman’ın namazda okuması gerekli olanla alakası olmaz.[/FONT][FONT=arial,helvetica,sans-serif]Az önce zikrettiğimiz diğer iki hadise gelince; namaz kılan insanın namazının sadece fatiha suresini okumasıyla doğru olacağı konusunda açıktır. [/FONT][FONT=arial,helvetica,sans-serif]“Fatihayı okumayanın namazı yoktur.” “Kim (namazında) Fatihayı okumazsa onun namazı noksandır, onun namazı noksandır, onun namazı noksandır, tamam değildir.” Kim namazdan noksan olarak ayrılmışsa namaz kılmamıştır.[/FONT][FONT=arial,helvetica,sans-serif]Namazı o zaman birinci hadis de (“Fatihayı okumayanın namazı yoktur.”) beyan edildiği gibi namazı batıl olur.[/FONT][FONT=arial,helvetica,sans-serif] Bu hakikatleri iyice anladıktan sonra birinci olarak hadis kitaplarında Peygamber {sallAllahu aleyhi ve sellem}’den rivâyet edilmiş, ikinci olarak senetleri sahih olan hadisler hakkında asrımızda işittiğimiz, ahad hadisler ahkam hususunda olmadığı müddetçe onları kabul etmeyiz, âkîdede ahad hadisler delil olamaz gibi felsefelere kulak asmadan bu hadisleri delil kabul eder, onlardan şüphe etmeyiz.[/FONT][FONT=arial,helvetica,sans-serif]Bu onların zannıdır. Ancak, Peygamber {sallAllahu aleyhi ve sellem}’in ilk olarak tevhide da’vet etmeye gönderdiği Muaz b. Cebel {radiyallahü anhu} tek bir kişiydi.[/FONT][FONT=arial,helvetica,sans-serif]Bu kadarıyla beyan etmek istediğim Kur'ân-ı Kerîm’i nasıl tefsir etmemizin gerekli olduğu hususunda söyleyeceğim kelimeleri yeterli buluyorum.[/FONT]
[FONT=arial,helvetica,sans-serif]SORULAR[/FONT]
[FONT=arial,helvetica,sans-serif]1. Soru: Değerli Şeyh, küçük bir kitapta “Kur’an’dan istediğini istediğin için al” diye bir hadis okudum. Bu hadis sahih midir?[/FONT][FONT=arial,helvetica,sans-serif]Cevap: “Kur’an’dan istediğini istediğin için al” bazı insanlar tarafından kullanılan meşhur bir hadistir. Bununla beraber üzüntüyle söylüyorum ki, bu hadisin sünnette bir aslı yoktur. Dolayısıyla bu hadisi Peygamber sallAllahu aleyhi ve selleme nisbet ederek rivâyet edilmesi caiz değildir. Yine aynı şekilde bu kadar yaygın ve geniş anlamıyla bu hadis İslam şeriatına da aykırıdır.[/FONT][FONT=arial,helvetica,sans-serif]“Kur’an’dan istediğini istediğin için al” istersem evimde oturur, sanatımla ve mesleğimle ilgili hiçbir şey yapmam, rızkımı Allah’dan isterim, O’da bana gökten indirir. [/FONT]
[FONT=arial,helvetica,sans-serif]Çünkü bunu Kur’an’dan aldım. Böyle diyen olabilir mi?[/FONT][FONT=arial,helvetica,sans-serif]Bu söz batıldır. Belki de bu, Ribat olarak isimlendirdikleri yarlerde tembel tembel oturmaya alışmış sofilerin uydurmasıdır.[/FONT][FONT=arial,helvetica,sans-serif]Ribat: Müslüman’ın tabiatına ters düştüğünü bildikleri halde bazı kişilerin oralara uğrayıp, onlara Allahu Teala’nın tayin ettiği rızkı beklemeleridir.[/FONT][FONT=arial,helvetica,sans-serif]Çünkü Peygamber {sallAllahu aleyhi ve sellem} müslümanları yüce değerler ve şerefli olarak yetiştirmiş ve şöyle demiştir: [/FONT][FONT=arial,helvetica,sans-serif]“Yüksek el alçak elden daha hayırlıdır.”[/FONT][FONT=arial,helvetica,sans-serif] Yüksek el; veren el, alçak el; alan el.[/FONT][FONT=arial,helvetica,sans-serif]Yeri gelmişken bazı zahit sofular hakkında okuduğum bir hikayeyi anlatayım. Onların hikayeleri çok ve hayret vericidir.[/FONT][FONT=arial,helvetica,sans-serif]O sofulardan bir tanesi hazırlıksız olarak bir yolculuğa çıkar. Bu yolculuk esnasında açlıktan ölümle karşı karşıya geldi. Tam o esnada bir köy gördü ve oraya geldi. Günlerden Cuma idi. Zannınca Allâhu Teâlâ’ya tevekkül ederek yola çıkmıştı ya, bu tevekkülüne zarar gelmemesi için kendisini kimseye hissettirmeden minberin altına gizlendi. Ama o içinden birisinin kendisini hissetmesini istiyordu. Bu şekilde İmam hutbeyi bitirip, namaz kılınınca (tabii ki o namazı da kılmadı) insanlar camiden çıkmaya başladılar. O zaman insanlar çıkıp gidecekler, caminin kapsı da kilitleneceğini anlayıp açlıktan orada öleceğini hissedince, esneyerek orada olduğunu duyurmaktan başka çaresinin kalmadığını gördü.[/FONT][FONT=arial,helvetica,sans-serif]İnsanlar varlığını hissedince baktılar ki açlık ve susuzluktan bir süvari. Onu alıp doyurdular ve kim olduğunu sordular:[/FONT][FONT=arial,helvetica,sans-serif]“Allâhu Teâlâ’ya tevekkül etmiş zahit birisi” dedi.[/FONT][FONT=arial,helvetica,sans-serif]Onlarda: “Nasıl Allâhu Teâlâ’ya tevekkül, az kalsın ölüyordun. Eğer gerçekten tevekkül ettiysen insanlara varlığını hissettirmez ve onlardan istemezdin. Böylece kendi günahınla ölürdün” dediler.[/FONT][FONT=arial,helvetica,sans-serif]Hulasa olarak yukarıda sorduğunuz hadisin aslı yoktur.[/FONT]
[FONT=arial,helvetica,sans-serif]2. Soru: Değerli Şeyh, Kur’an’cılar, Allâhu Teâlâ’nın: “Her şeyi detaylı bir şekilde geniş olarak anlattık” ve “Kitapta hiç bir şeyi eksik bırakmadık” âyetlerini ve Peygamber {sallAllahu aleyhi ve sellem}’in de: “Bu Kur’an-ın bir ucu Allâhu Teâlâ’nın elinde bir ucu da sizin elinizdedir. Ona sımsıkı sarılın ki sapıtmayasınız” buyurduğunu söylüyorlar. Bunlar hakkında açıklama istiyoruz.[/FONT][FONT=arial,helvetica,sans-serif]Cevap: Allâhu Teâlâ’nın: “Kitapta hiç bir şeyi eksik bırakmadık” Âyet-i kerimesindeki Kitap Levhi Mahfuz olup Kur’an-ı Kerim değildir. Tefsir kitaplarına bu Âyet-in tefsirine bakarsa buradaki kitabın Levhi Mahfuz olduğunu görür.[/FONT][FONT=arial,helvetica,sans-serif]“Her şeyi detaylı bir şekilde geniş olarak anlattık” Âyet-i ise, daha önceki anlattıklarımızı Kur’an-ı Kerime ilave ederseniz (oda sünnettir) o zaman Allâhu Teâlâ her şeyi beyan etmiştir. Ama sünnet ile.[/FONT][FONT=arial,helvetica,sans-serif]Hepinizde biliyorsunuz ki; bazen detaylı açıklama umumi kaidelerdir. Özet olarak zikredilir. Bir Müslüman bunu anladığı zaman bunun altına cüz’iyyattan bir çok hususun buna bağlı olduğunu görür. Çokluğundan dolayı bunu sınırlandırmak mümkün değildir. Hüküm koyucu ve hikmet sahibi Allâhu Teâlâ bir çok detayları bir Âyet-i kerimenin altında birleştirmesi, işte tafsilin (açıklamanın) bir başka şeklidir. Bu Âyet-i kerimeden akla ilk gelen budur. [/FONT]
[FONT=arial,helvetica,sans-serif]Aynen İmam Şafii {rahimehullah}’ın süneninde Peygamber {sallAllahu aleyhi ve sellem}’den rivâyet etmiş olduğu hadiste dediği gibi: “Sizi Allâhu Teâlâ’ya yaklaştıracak ve ateşten uzaklaştıracak ne varsa hiç birisini bırakmadan hepsini emrettim. Yine sizi Allâhu Teâlâ’dan uzaklaştırıp, ateşe yaklaştıracak ne varsa hiç birisini bırakmadan hepsinden de sizi sakındırdım.”[/FONT][FONT=arial,helvetica,sans-serif]Tafsil bazen altına bir çok cüz’iyyatın girmesiyle olur. Bazen de ibadet ve ahkam müfredatında olur ki, bu umum kaideye müracatı gerektirmez.[/FONT][FONT=arial,helvetica,sans-serif]Altına bir çok detayın sokulabildiği, İslam dininin yüceliği ve onun teşri (hüküm koyma) alanının geniş olduğuna dair Peygamber {sallAllahu aleyhi ve sellem}’in şu sözünü misal olarak verebiliriz:[/FONT][FONT=arial,helvetica,sans-serif]“Zarar vermek yoktur. Zarara uğratılmakta yoktur.”[/FONT][FONT=arial,helvetica,sans-serif]Peygamber {sallAllahu aleyhi ve sellem}’in şu sözü de buna bir örnektir:[/FONT][FONT=arial,helvetica,sans-serif]“Sarhoşluk veren her şey hamrdır, her hamrda haramdır.”[/FONT][FONT=arial,helvetica,sans-serif]Yine Peygamber {sallAllahu aleyhi ve sellem}’in şu sözü:[/FONT][FONT=arial,helvetica,sans-serif]“Her bid’at dalalettir (sapıklıktır) her dalalet de ateştedir.”[/FONT][FONT=arial,helvetica,sans-serif]Nefse zararı olan herhangi bir hususta olsun veya mala zarar verecek cinste olsun zarar olan her şey bu birinci hadisteki kulli kaidenin dışına çıkmaz.[/FONT]
[FONT=arial,helvetica,sans-serif](devamı alttaki cevapta)
[/FONT]
 

islamiuniversite

New member
Katılım
14 Haz 2009
Mesajlar
11
Tepkime puanı
11
Puanları
0
(izahatın son kısmıdır.Hakkınızı helal ediniz)
[FONT=arial,helvetica,sans-serif][/FONT] [FONT=arial,helvetica,sans-serif]İkinci hadiste zikredilen kulli kaide ise sarhoşluk veren herhangi bir şey yaygın olduğu gibi üzümden, arpadan veya diğer maddelerden yapılsın. Sarhoş verdiği müddetçe mayalaşmış içki hükmündedir ve haramdır. [/FONT][FONT=arial,helvetica,sans-serif]“Sarhoşluk veren her şey hamrdır, her hamrda haramdır.”[/FONT][FONT=arial,helvetica,sans-serif]Üçüncü hadiste de aynen böyledir.[/FONT][FONT=arial,helvetica,sans-serif]“Her bid’at dalalettir (sapıklıktır) her dalalet de ateştedir.”[/FONT][FONT=arial,helvetica,sans-serif]Çokluğundan dolayı bid’at’ı sınırlandırmak mümkün olmadığı gibi bid’atları sınıflandırılamaz. Böyle olduğu halde bu hadis i’cazı ve bütün açıklığıyla bütün bidatların sapıklık, bütün sapıklığın da ateşte olduğunu tasrih etmektedir.[/FONT][FONT=arial,helvetica,sans-serif]Bunlar tafsil etmedir. Ancak kaidesiyle. Bildiğiniz hükümler müfredatların tafsilidir. Bunların tafsili çoğunlukla sünnetten gelmiştir. Bazıları da Kur’an’da varid olmuştur. Miras mesleleri gibi.[/FONT][FONT=arial,helvetica,sans-serif]Zikretmiş olduğunuz hadis ise sahihdir. Onu pratiğe koymak ise ona tutunmamızla olur. Aynen daha önce ki zikrettiğimiz hadisin misali:[/FONT][FONT=arial,helvetica,sans-serif]“Kendisine sımsıkıca sarıldığınız müddetçe sapıtmayacağınız iki şey bıraktım. [/FONT]
[FONT=arial,helvetica,sans-serif]Allâhu Teâlâ’nın kitabı ve sünnetim.”[/FONT][FONT=arial,helvetica,sans-serif]Elimizdeki Allâhu Teâlâ’nın kitabına tutunmamız, sadece Kur’an-ı Kerim’in tafsili olan sünneti pratiğe döktüğümüz zaman olur.[/FONT][FONT=arial,helvetica,sans-serif]3. Soru: Sıhhat derecesi ne olursa olsun herhangi bir hadis Kur’an-ı Kerime zıt olduğunda reddedilmesi gerekir, diyenler var. Buna da “Yakınlarının ağlaması sebebiyle ölüye azab edilir” hadisini örnek olarak verdiler. Bu hadisi reddetmede Aişe {radiyallahü anha}’nın bu hadisi “Hiç bir günahkar, başkasının günahını yüklenmez”[/FONT][FONT=arial,helvetica,sans-serif] Âyet-iyle reddetmesini delil getirdiler. Bunlara nasıl cevap verirsiniz?[/FONT][FONT=arial,helvetica,sans-serif]Cevap: Sünneti Kur’an’la reddedenlerin sorunlarından bir tanesi bu hadisi reddetmeleridir. Daha önce bunların dosdoğru yoldan çıktıklarını geniş olarak anlatmıştık. Bu hadise ve hassaten de Aişe {radiyallahü anha}’nın hadisine temessük edenler için cevap ise şudur:[/FONT][FONT=arial,helvetica,sans-serif]Birinci olarak: Hadis usulü yönünden bu hadisi reddetmek mümkün değildir.[/FONT][FONT=arial,helvetica,sans-serif]İbnu Umer {radiyallahü anhuma}’dan sahih bir senetle varit olmuştur.[/FONT][FONT=arial,helvetica,sans-serif]İbnu Umer bu hadisi rivâyet hususunda tek kalmamıştır. Babası da bu hadisi rivâyet etmiş olup ikisine Muğiratu’bnu Şu’be {radiyallahü anhu}’da bu hadisi rivâyet etmede bunlara uymuştur. Şu anda hatırlayabildiğim kadarıyla bu üç rivâyetleri Sahihu Buhari ve Müslim’dedirler. Bir araştırıcı bu hadisi derin bir araştırmaya tabi tutsa bu hadise başka yollarda bulunur. Bu üç rivÂyet-in senetleri de sahihtir. Sadece Kur’an’a ters diye bu hadis reddedilmez.“Yakınlarının ağlaması sebebiyle ölüye azab edilir” hadisini alimler iki şekilde tefsir etmişlerdir.[/FONT]
[FONT=arial,helvetica,sans-serif]Birinci Tefsir: Kendisi hayattayken yakınlarının kendi ölümünden sonra şeriata muhalefet edeceklerini bildiği halde onlara nasihat etmemiştir. Onlara öldükten sonra ağlamaları halinde azab edileceğini söylemedi. da “Yakınlarının ağlaması sebebiyle ölüye azab edilir” hadisinde ki el-meyyit kelimesinde ki el (elif lam) takısı istiğrak için değil belirlilik içindir. Yani bütün ölenlere yakınlarının ağlamasıyla azab edilmez. Burada bulunan belirlilik takısı (elif lam) ahd içindir. Yani kendisinin ölümünden sonra şeriata muhalefette bulunmamaları için nasihat etmeyen ölüye azap edilir. İşte bu kişiye yakınlarının ağlamasıyla azap edilir. Kendisine düşen nasihatı yerine getirmiş ve şeriata uygun olarak kendisi için gerekli vazifeyi yapıp ardından ağıt yakmamalarını da öğütleyip, hasseten bu zamanımızda yapılan munker işlerden de uzak durmalarını öğretmişse bu kişi hadisin hükmü altına girmez. Eğer bunları yapmazsa bu hadisin hükmü altına girer. Nevevi ve bir çok alimin yaptığı tefsirlerden bu tafsilatı anlamamız gerekir. Bu tafsili anladığımız zaman bu hadisle Allâhu Teâlâ’nın: “Hiç bir günahkar, başkasının günahını yüklenmez” sözü arasında bir zıtlık olmadığı anlaşılır. Ancak buradaki el (elif lam) takısı istiğrak ve şumuliyet manasında anlaşılırsa o zaman zıtlık meydana çıkar. Yani her ölü azap görür diye anlaşılırsa anlama müşkil olup âyetle zıt olur. Zikrettiğimiz mana anlaşılırsa zıtlık ve müşkil bir durum olmaz. Çünkü azap edilen vasiyet ve nasihat yönüyle üzerine düşeni yapmadığı içindir. Bu zıtlığı kaldırmak için yapılan birinci tefsirdir.[/FONT][FONT=arial,helvetica,sans-serif]İkinci Tefsir: Şeyhu’l-İslam İbnu Teymiye {rahimehullah}’ın bazı eserlerinde yaptığı tefsirdir. Buradaki azab kabirde veya ahiretteki azap değildir. Bu hüzünlenme ve azcılanma manasınadır. Yani ölü kendisine ağlayanları duyunca üzülür ve hüzünlenir. [/FONT]
[FONT=arial,helvetica,sans-serif]Şeyhu’l-İslam İbnu Teymiye {rahimehullah} böyle dedi. Eğer bu doğruysa burada tamiri mümkün olmayan şüphe temellenir. Ancak diyorum ki; bu tefsir iki hakikatla zıtlık teşkil etmektedir. Bunun için bizim birinci tefsiri almaktan başka çıkar yolumuz yoktur.[/FONT][FONT=arial,helvetica,sans-serif]Birinci Hakikat: İşaret etmiş olduğum Muğiratu’bnu Şu’be {radiyallahü anhu}’nun hadisinde bulunan ziyadelik buradaki azabın yani hüzün manasına değil de, akla gelen azap olup yani ateşte ki olan azaptır. Allâhu Teâlâ affettikleri müstesna. Allâhu Teâlâ’nın şu buyruğunda açıklandığı gibi: “Allah kendisine ortak koşulmasını affetmez. Bunun dışında istediğini affeder.”[/FONT][FONT=arial,helvetica,sans-serif] Muğiratu’bnu Şu’be {radiyallahü anhu}’nun hadisindeki ziyadelikte: “Kıyamet günü yakınlarının ağlaması sebebiyle ölüye azab edilir” İbnu Teymiye {rahimehullah}’ın dediği gibi kabrinde hüzün ve üzüntüyle değil kıyamet günü yakınlarının ağlamasıyla azap edilir.[/FONT][FONT=arial,helvetica,sans-serif]Diğer Hakikat: İster hayır, ister şer olsun Kitab ve Sünnetin delalet ettiği hakikatlara göre kişi öldüğü zaman etrafındaki olanlardan haberdar değildir. Sadece belirli münasebetlere binaen çeşitli hadislerde zikri edilen husus durumlar müstesna. [/FONT][FONT=arial,helvetica,sans-serif]Bu yazı Muhammed Nasıruddin El-Elbani’nin sözlü olarak yapmış olduğu bir konferansın 26/1 nolu kasetten Arapça olarak yazıya alınmış, aynı yazıdan Türkçe’ye Ebu Abdullah tarafından tercüme edilmiştir.[/FONT]

...vesselam.
 
Üst Alt