Her Gün Bir Hadis-i Şerif

Ebu Hureyre´den:

"Sadaka maldan bir şeyi azaltmaz.

Allah Teala, insanları affetmesi sebebiyle, bir kulunun izzet ve şerefini mutlaka artırır.

Allah için alçakgönüllü davranan kimseyi de Allah muhakkak yükseltir."

(Müslim/Birr 69, Tirmizi/Birr 82, Muvatta´/Sadaka 12)

Sadaka vermek, sanıldığı gibi malı eksiltmez. Allah onu başka bir şekilde telafi ettiği gibi, üstelik artmasını da sağlar. İnsanın bu duyguya kapılmasına sebep, nefsinin cimriliğidir.

Kendine karşı hata ve zulüm işleyen birini affetmek; asla affeden insanın ne onurunu, ne şerefini eksiltir. Aksine insanî yönünü daha da yüceltir.

Alçak gönüllü ve tevazu sahibi olmak ta, insanlar arasında daha sevimli, saygılı, etkili, itibarlı olmayı netice verir.

Resûlüllah Efendimiz buyurdu ki:

"Kendi yetimine veya başkasının yetimine bakan kimse, cennette işte böyle yanyanayız."

(Allah Resûlü, işte böyleyiz derken elinin şehadet parmağı ile orta parmağını bitiştirerek gösterdi).

(Müslim)

İslâmda sahipsiz, kimsesiz, korumasız insanlara sahip çıkmak; özellikle de yetim çocukların himaye ve bakımını üstlenmek büyük bir hayır, çok sevaplı bir ameldir. Sahip çıkılan yetimin veya kimsesiz insanın yakın akraba olması da şart değildir. İslam toplumunda böyle kişilere sahip çıkanları Allah Resûlü cennette kendine komşu olmakla müjdelemiştir.

"Yoksul (miskin) kimse; insanları dolaşıp ta bir iki hurma veya lokma verilip geri çevrilen kişi değildir. Asıl fakir ve yoksul, kendisini geçindirecek bir gelire sahip olmayan, bu durumu, bilinmediği için de kendisine yardım (sadaka) verilmeyen ve kendisi de insanlara ihtiyacını arzedip dilenmeyen kimsedir."
(Buhari, Müslim)

Zekata, sadaka ve yardıma en layık olan ve hakeden kişi, hadiste tarif edilen miskinler sınıfıdır. Geliri asgari geçim düzeyinin altında olduğu halde, bu halini dilenme vesilesi yapmıyan bu gibi insanları arayıp bulmak, gereken yardımı yapmak toplumsal bir görevdir. Gerek yöneticiler, gerekse varlık sahipleri bu konuda duyarlı olmalıdırla

"Dul ve yoksullara yardıma koşan kimse, Allah yolunda cihad eden kimse gibidir."
(Müslim)

İslâm toplumunda yetimlere, dullara, fakir ve yoksullara sahip çıkmak, onları koruyup kollamak toplumsal bir görevdir.

Bu sosyal göreve talip olanlar; usanmadan gece boyunca ibadet eden veya hiç iftar etmeden günler boyunca oruç tutan insan gibi yüksek bir derece ve pek çok sevaplar elde ederler.

Dul, yetim, fakir ve yoksulları koruyup gözeten insanlar, cephede savaşan mücahidler gibi ekonomik bir savaşın mücahidleri hükmündedirler.

(İnsanı) helâk eden şu yedi şeyden kaçının. Onlar nelerdir ya Resulullah dediler. Bunun üzerine: Allah’a şirk koşmak, sihir, Allah’ın haram kıldığı cana kıymak, faiz yemek, yetim malı yemek, savaştan kaçmak, suçsuz ve namuslu mümin kadınlara iftirada bulunmak buyurdu.

Ebu Hureyre´den:
"Kadınlara karşı hayırhah olun. (Güzel davranın)."

(Buhari/Nikah 79; Müslim/Rada 65; Tirmizi/Talak 12)

Peygamberimizden, hanımlarla iyi geçinmek, onları hoş tutmak, köle gibi davranmamak, dövmemek, sövmemek konularında pek çok hadisler vardır.

Kadın haklarında en büyük reformu ve zihniyet değişikliğini, tarihte peygamberimiz yapmıştır. Onu uğursuz ve şeytani bir varlık, değersiz bir eşya, sadece **** objesi olarak görülmekten kurtarmış, insani ve medeni bir statüye kavuşturmuştur. Temel hak ve hürriyetlerini ona teslim etmiştir.

İslâm dünyasında yer yer kadını aşağılayıcı ve hor görücü bir tavır varsa, bu islamın özünden, peygamberin sünnetinden kaynaklanmamaktadır. Töresel ve yöresel anlayışların gereğidir

Ebu Hureyre´den:
"Allah Resûlü buyurdu ki:

- Vallahi mü´min değildir.
- Vallahi mü´min değildir.
- Vallahi mü´min değildir.

Ashap tarafından:
- Kim ya Resûlallah? diye sorulduğunda:

- Kötülüklerinden komşusunun emniyet duymadığı ve kendini güvende hissetmediği kimse, cevabını verdi."

(Buhari- 6016; Müslim - 46)



İmanlı insanın şahsiyetinin olmazsa olmaz bir özelliği, komşularının onun kötülüğünden kendilerini güvende ve emniyette hissetmeleri durumudur.

Komşusuna bu güveni veremeyen bir mü´min, büyük bir inanç ve ahlâk zaafı içindedir. Kendini derhal kontrol etmeli, fiil ve davranışlarına çekidüzen vermelidir.

Abdullah bin Amr, bin As´den:

"Geçim ve nafakalarını sağlamayı üstlendiği kimseleri perişan etmesi, kişiye günah olarak yeter."

(Ebu Davud - 1692)



Geçim ve nafakalarını sağlamayı üstüne aldığı kimselere karşı, bu görevi helal yoldan, elden gelen gayreti göstererek yerine getiren kimse, sadaka sevabı kazanır. Bu konuda Peygamberimizden pek çok müjdeler vardır.

Ailenin geçimini sağlamak kişiye ibadet sevabı kazandırırken, bu görevi ihmal etmek, evine aile fertlerinin ihtiyaçlarını karşılayacak nafaka götürmemek, geçim parasını kumara, içkiye, sefahete harcamak çok büyük günahtır.

Kişinin âhiret mutluluğunu yitirmesi için, başka günah olmasına gerek yoktur. Aile sorumluluğundan kaçması ona yeter.

Kıyamet Günü insanlar arasında en şiddetli azaba uğrayacaklar, ilmi kendisine ve başkalarına fayda vermeyen alimlerdir.
Keşfü'l-Hafa, 1.376."

Resulullah (sav) "Allah'tan hakkıyla haya edin!" buyurdular. Biz: "Ey Allah'ın Resulü, elhamdülillah, biz Allah'tan haya ediyoruz" dedik. Ancak O, şu açıklamayı yaptı: "Söylemek istediğim bu (sizin anladığınız haya) değil. Allah'tan hakkıyla haya etmek, başı ve onun taşıdıklarını, batni ve onun ihtiva ettiklerini muhafaza etmen, ölümü ve toprakta çürümeyi hatırlamandır. Kim ahireti dilerse dünya hayatının zinetini terketmeli, ahireti bu hayata tercih etmelidir. Kim bu söylenenleri yerine getirirse, Allah'tan hakkıyla haya etmiş olur."

Tirmizi, Kıyamet 25

“Resulullah (sav): "Yalan şehadet Allah`a şirkle bir tutulmuştur!" buyurdular ve şu ayeti okudular. (Mealen): "...Putlara tapmak gibi bir pislikten ve yalan sözden de kaçının." (Hacc 30).

Kişinin malayani (boş) şeyleri terki İslam'ının güzelliğinden ileri gelir.

Tirmizi, Zühd 11